Cartier - Declaration d'Un Soir

ریویویی که نوشتین نظرمو جلب کرده بهش پس از جستجوهای نافرجام بسیار :)
ولی همچنان نمیدونم مطابق سلیقم هست یا نه
از شباهتش به تق هرمس گفتن که برام‌ اونقدر راضی کننده نبود
از رزی که شبیه مفیستوعه گفتن؛ البته که مفیستو هم مثل بقیه ی عطرای هایپ از چشمم افتاد بعد از بوییدن کپی های جورواجوری که میشنوم ازش؛ امیدوارم یادآور اون رز نباشه
راستش هیچ عطری اونقدر برام چشمگیر نبوده این سالها حتی عطرای هایپ
ساواج رو میپسندیدم قبل از این حجم از سروصدایی که براش به راه انداختن و شنیدنش الان تو متر به متر خیابونای شهر :) چون همه ی چیزی که میخواستم یه رایحه ی فرش سبک بود اگرچه تند و منو به وجد میاورد ولی الان نه.
و آرمانی کد کلاسیک که همیشه محبوبمه اگرچه ماندگاری و پخشش همیشه ناامیدم کرده؛
و تام فورد noir extremeای که با وجود سردردای شدیدی که بهم داده میپوشمش تا لذت بوییدنش رو از دست ندم
و دومارلی هرود و پگاسوس که تو ذهنم دوتا کتابی ان که من سالها پیش به اشتباه پگاسوس رو انتخاب کردم از روی کاورش و بعدها فهمیدم اون یکی کتابو بیشتر میپسندیدم
مشکل همین بوده که خواستم همه ی اینهارو باهم داشته باشم و این محاله
آخرین تلاش نافرجامم ysl y edp بود که بوی سنتتیک و آمبروکسان سردردآورش کلا این برندو ‌از چشمم انداخت
و حالا نوبت کغتیه است بنظرم :)
شما پیشنهادتون چیه؟ فکر کنم دان سواغ خارج از همه ی اینها باشه ولی بنظرتون ارزششو نداره؟

با سلام به نظرم اصلا سراغ این نرو بوی رزش کاملا یاد آور شربت گلاب هست .اگه بوی رز رو دوست داری برند historis the perfume مدل rosam معرکه هست و یه نگاهی هم به الموت از لورنزو ویلورسی میتونی داشته باشی