ضمانت اصالت کالا
آلین استوری 
سلام کاربر گرامی
چطور می توانیم به شما کمک کنیم؟
دانهیل ادیشن درواقع ظرافت‌ها و پیچیدگی‌های امروزی و مدرن را در قالب یک عطر به بیان درمی‌آورد. این عطر که اولین بار در 1984 معرفی شد، سرشتی عمیقا طراوت‌بخش و خنک دارد که البته حسی ناب از گرما و مردانگی را هم به شما انتقال میدهد.
آمیزه این عطر خنک و مردانه با استفاده از این نت‌ها شکل می‌گیرد: لیموترش، برگ درخت نارنج، سالویا، ترنج، ریحان، میخک، دارچین، سدر و چوب صندل.
| نوع عطر | ادو تویلت |
| برند | دانهیل |
| عطار | آلین استوری |
| طبع | معتدل |
| سال عرضه | 1984 |
| گروه بویایی | معطر فوژه |
| کشور مبدأ | انگلستان |
| مناسب برای | آقایان |
| مناسب فصل | پاییز |
| اسانس اولیه | ترنج ، لیمو ترش، اسطوخودوس ، جوز |
| اسانس میانی | شمعدانی ، میخک صدپر ، یاس، گل برف ، گل پنجه مریم |
| اسانس پایه | دانه تونکا ، کهربا، خزه درخت بلوط ، خس خس ، سدر ، درخت نراد |
عطر میتواند نقشی مهمتر از چیزی که به اذهان می رسد در زندگی ی دوستدار اش بازی کند . میتواند حفره های خالی ی ذهن را که محل صدور افکار پلید و زشت است ، با امید و زیبایی پر کند !
دوستان عزیزم سلام
این خاطره ای آموزنده است . حاوی ی درس هایی که مکسوب تجربه اند . ایضا سرگرمتان خواهد کرد . فکر کنم خیلی طولانی شود اما نه برای اهل اش ، بنابرین توصیه میکنم فقط دوستان اهل دل و ریزبین ام ، بخوانند که از حوصله ی سایرین خارج است !
سال ۷۴ بود . پس از موفقیت در ۰۲ در روز تقسیم ، بهترین مکان بر روی تخته سیاه مرابهی ( مرکز آموزش بهداری ) بود و چون از بچگی عاشق دانش پزشکی بودم آنجا را جهت دوره ی تخصصی و اخذ درجه انتخاب کردم . سپس بین همه ی دانشجوها و در کل دوره نفر اول شدم و بالاترین نمره را گرفته بودم و شدم گروهبان یکم :)
روز تقسیم خوشحال ترین بودم بین ۲۴۰ نفر !
برند دیور و دانهیل عطرهای دوره ی خدمت ام بودند همراه با لاگرفیلد فوتو و کلاسیک .
آن روز دوش گرفته بودم با دیور اوساواج !
روی تخته اسم چندین شهر نوشته بودند و کرمانشاه که محل سکونت ام بود ۱۴ نفر درخواست کرده بود برای لشکر ۸۱ زرهی . ستاد لشکر ۸۱ دقیقا روبروی منزل ما بود ! پیاده ۵ دقیقه ! ۱۵ روز هم تشویقی بابت اخذ نمره ی کامل از تیراندازی داشتم علاوه بر یک هفته ی پایان دوره که کلی نقشه بابت اش کشیده بودم !
دقیقا و چند ثانیه قبل از شروع که بنا بود طبق قاعده اولین نفر باشم که محل خدمت خود را انتخاب کنم ، نام ام را در بلندگو خواندند : کامبیز سخی فورا به دفتر فرماندهی !
تیمسار یک امریه به دستم داد و گفت : برایم بسیار عجیب است و در طول خدمتم ، برای وظیفه ها ( سربازان ) چنین چیزی ندیده ام ! این امریه از ستاد ارتش است ، پس از پایان مرخصی ی هفت روزه خودت را به لشکر ۹۲ زرهی اهواز معرفی کن !!!
طول اش ندهم ، خودتان تصور کنید حال ام را .
به پدرم گفتم چنین شد ! این یعنی چه و چه کاری میتوانی بکنی ؟ گفت دلیل اش را نمیدانم . ضمنا من ژاندارمری بوده ام و سالهاست بازنشسته شده ام ، ایضا دوستان ام .
اهواز را که تو دوست داری ! کودکی ات آنجا گذشته و ضمنا نیم لشکر ۹۲ آنجا ، کرمانشاهی اند . نظام همین است !
فورا رفتم فدراسیون بوکس ( قهرمانی ی استان داشتم ) و از رئیس اش که سرهنگ اطلاعات ارتش و پدر دوستم بود نامه ای گرفتم که به وجود فلانی در تیم استان نیاز مبرم است و میبایست فورا به کرمانشاه اعزام شود .
از آن مهمتر رفتم دادگاه و گواهی ای گرفتم که نشان میداد من سرپرست خانواده ام و باید فورا منتقل شوم !
گرفتن این نامه بسیار سخت بود و گفتند طبق قانون شما را فورا اعزام خواهند کرد . البته به کسی نگفتم :)
پدر راست میگفت ، از فرمانده ی لشکر ، تیمسار رستمی به پایین همگی کرمانشاهی بودند . تقریبا نیم .
اهواز را هم که عاشق اش بودم ! کلی از بستگان آنجایند و همبازیان کودکی . لیک مستقیم رفتم دفتر تیمسار .
احترام زیادی گذاشت که دلیل اش را نمیفهمیدم ! همین طور رئیس دفتر اش . نامه ها را که خواند ابتدا کمی خندید و سپس گفت : آفرین . جوان لایق و توانایی هستی !
این گواهی ی دادگاه را چطور گرفته ای ؟؟
با لبخند گفتم : به سختی تیمسار معظم ! چطور ؟
گفت هیچ . باشد . پرونده ات قانونی و تکمیل است فقط گردشکار نامه مدتی طول میکشد .
ما به جریان می اندازیم . اجالتا برو فلان جا !
روز بعد یک سرگرد را کتک زدم که بردند بهداری و مرا هم بردند بازداشت . یک درجه ام را گرفتند و شدم گروهبان دوم :) اما عجیب اینجا بود که اتفاق بد و قانونی ای برایم نیفتاد که باعث تعجب همگان شده بود .
فرستادن ام به بدترین و خطرناک ترین گردان که ۲۲۱ سوار زرهی بود . سرگرد فرمانده اش گفت :
گردان ما از مرز عراق عقب نشینی کرده به اینجا ( حوالی ی اهواز ، سه راه خرمشهر ) . شش نفر در مرز و محل اصلی ی گردان در طلاعیه از سنگرهای گردان حفاظت میکنند . کوچکترین امکاناتی از آب و برق و گاز و... آنجا نیست . هفته ای یک بار جیره ی خشک و یک تانکر آب و سوخت آنجا میبرند . تجهیزات نظامی کامل و آخرین مدل . دو جیپ شش سیلندر نو و یک تویوتای تیربار . اسلحه و مهمات به حد وفور . شبها مجاهدین بارها حمله کرده اند جهت سرقت مهمات . فاصله با دیواره ی فنس کشی ی عراق ۲۰۰ متر ، فاصله تا آخرین مقر دژبانی ایران ۲۰ دقیقه با ماشین ، حق تیراندازی آزاد و شما با سمت فرمانده میروی آنجا همین امشب با ماشین مهمات ، جیره ی خشک و تانکر آب و از لحظه ی ورود تمام مسئولیت حفظ جان خود و آنها با شماست به مدت سه ماه یا تا پایان گردشکار انتقال ات به کرمانشاه و امضا کن و خداحافظ !
اواسط خرداد بود و اول گرما !
چند نفر آمدند و گفتند چه کرده ای سخی ؟؟ میدانی آنجا کجاست و چه خبر است ؟؟ بدترین تبعیدگاه است در کل لشکر . مار و عقرب و رتیل که از سرو کولتان بالا میروند اصلا مهم نیستند ، پشه ها که از روی پتو میزنند مهم نیست ، اولا الوات ترین آدمهای تبعیدی ی لشکر آنجایند در ثانی شبی نیست که خطر مرگ تهدیدتان نکند ، و تا دوربین های قوی ی ارتش کار میکند بیابان برهوت است که خار هم ندارد ، ضمنا هیچ فرماندهی بیش از دو هفته آنجا دوام نیاورده ، افراد آنجا به تو خواهند گفت !
گفتم بروید به کسانی که گفته اند این به من بگویید ، بگویید سخی گفت خدای من قویتر از شماست !
از طرفی به آنها بیسیم زده بودند و گفته بودند فرمانده های قبلی را فراری داده اید ؟ اگر میتوانید این یکی را هم همان کنید ، کسی می آید که شماها را آدم خواهد کرد !
به تنها چیزی که فکر میکردم این بود که بر حسب عادت چگونه هر روز دوش بگیرم آنجا و در آن بی آبی ؟
چون مطمئن بودم زود بر میگردم بجز سه شیشه عطر ( همین عطر ، اوساواج و لاگرفیلد کلاسیک ) و یک بوکس مارلبورو و رادیوی آخرین مدلی که تازه خریده بودم از کرمانشاه و چند دست لباس زیر چیزی نیاورده بودم و حسابی حال ام گرفته بود بابت اش .
مدام در این فکر بودم که روز تقسیم چه شد ؟ تیمسار رستمی به چه میخندید پس از خواندن گواهی ؟
خدایا داستان چیست و چه قرار است بشود و بقولی چه فکر کردیم و چه شد ؟ کاش عطرهای بیشتری می آوردم تا سرم گرم به آنها باشد در این بیابان که میگویند !
بین راه ، راننده ی ریو مدام برانداز ام میکرد ، گفتم با صدای بلند فکر کن ! گفت شما به این ژیگولی چطور آنجا دوام می آوری ؟ بوی ادکلن شما مرا دیوانه کرد ! آنجا خود ِ جهنم است !
گفتم هر گردی گردو نیست :)
قبل از ظهر و پس از عبور از چند مقر دژبانی رسیدیم آنجا !
هر شش نفر با تجهیزات کامل به خط شده و آماده بودند .
چهار نفر همشهری ی شربت خور از جنس الوات :) یک مشهدی که آشپز بود که بیچاره همیشه عقرب ها او را میگزیدند و یک شیرازی ی ناز که دودکش بود و نگرانی ی مار و عقرب که نداشت بماند ، بلکه میگفتند عقرب ها را میکُشد و میکِشد :) عطر هم زیاد زده بود تا بویی به مشام من نرسد که البته خبر نداشت با دماغی غیر معمول طرف است :)
و چه ها نشد آنجا که شنیدن اش برایتان بی شک جذاب ، شنیدنی و آموزنده خواهد بود
لیک چون طولانی شد مابقی را انشاله فردا اگر زنده بودم تعریف خواهم کرد نیز ارتباط اش با موضوعیت مذکور عطر .
دوستان عزیزم امید که کمی سرگرم و از غم هایتان جدا شده باشید . با ارادت