Floris - 1962

‌‌
‌فلوریس 1962
یک رایحه‌ی سبز و تند، ترکیب موفق لیمو و میخک!
پیچیده در مشتی زنبق، لیک در پس زمینه‌ی چوبی
بوی موفقیت می‌دهد این شاهکار فلوریس
هم بر تن پوشاننده، هم در هنر عطرسازی..
حتما به آن اطمینان کنید.
‌

خيلي خوشحالم كه ي باتل ازش دارم. به قول دوستان شاهكار.
كم كم دارم نگران ميشم ، چطور بايد اينارو استفاده كرد ؟ تموم بشن چي؟ ديگه خوابش رو هم نميتونيم ببينيم 😔
اينا فقط عطر نيستن ، اينا بهترين لذت دنيوي هستن .
اين عطر يك كلاسيك به تمام معناست.

با درود
فلوریس 1962
عطری مرکباتی، سبز و چوبی
فلوریس را میتوان در رده عطرهای نئوکلاسیک طبقه بندی کرد که با داشتن سویه های قدرتمند کلاسیک گونه، به طرز زیبایی مدرن و به روزرسانی شده است. شاکله کلی عطر یادآور عطرهای چوبی و سبز قدیمی همچون پولو سبز است و شباهت خوبی هم به ایتالین سایپرس دارد اما بر خلاف شروع تند و تیز پولو سبز، با متانت و نرمی آغاز میکند و جای آن نت نسبتاََ پررنگ چرم انیمالیک را روایح چوبی همچون سدر می گیرد.
شروعی مرکباتی با پس زمینه روایح سبز گون که بعد حدود یک ربع با پررنگ تر شدن سبزیجات معطر و نت های گلی و همچنین اضافه شدن نت سرو پراُبهت به عطری نشاط آور و با طراوت و در عین حال سنگین و با صلابت بدل می شود. کهربا در این کار همچون سوهان از تیزی نت های سبز و فلورال کاسته و موجب نرمی و زیبایی کلی عطر شده و باعث تقویت جنبه های مردانه آن گردیده است. با آغاز درای داون رفته رفته روایح چوبی هم خودی نشان میدهند.
فلوریس 1962 یادآور جنگلی انبوه و سبز با درختان گوناگون است که شکوه و عظمت طبیعت را به همراه دارد. عطری کاملا مردانه با کیفیتی که از خانه فلوریس انتظار داریم.
عطر را می شود چهارفصل خواند البته به جز روزهای سرد زمستان با پخش وماندگاری خوب.
بیشتر یک عطر رسمی است تا روزمره هرچند برای مشاغل مدیریتی و بیزینسی قابلیت عطر امضا شدن را دارد.
کاملا مناسب مردان جا افتاده، خوش تیپ و شیک پوش و به ویژه فرمال پوش است.
تصویر عطر در عطرگرام تقدیم نگاهتان می گردد.
با سپاس از همراهان گرامی

فلوریس 1962: مرثیه‌ای برای یک جنتلمنِ از دست رفته..

سخن گفتن از "فلوریس 1962"، بازگشت به خاطره‌ای عزیز و در عین حال، نگاشتن مرثیه‌ای است برای یک اسطوره‌ی از دست رفته. این عطر، تنها یک رایحه نبود؛ یک کپسول زمان بود، تقطیر روح یک دوران در یک بطری. عطری که در اوج دوران گذار لندن، میان سنت‌های خیاطی "سویل رو" و انرژی نوظهور موسیقی راک، متولد شد تا تعریفی بی‌بدیل از یک جنتلمن مدرن ارائه دهد. امروز، نقد آن بیش از آنکه تحلیل باشد، یک ادای احترام است.

طلوع عطر، چون یک سپیده‌دم مه‌آلود در حومه‌ی شهر لندن، با رایحه‌ی ترنج و نارنگی سبز آغاز می‌شود. اما جادوی فلوریس از همان ابتدا با یک انتخاب جسورانه آشکار می‌شود: میخک. میخک در اینجا نه یک ادویه‌ی تند و خشن، که گرمای یک خاطره‌ی دور است؛ کیفیتی که به مرکبات، وزانت و عمقی کلاسیک می‌بخشد و از همان ابتدا، حسابش را از عطرهای سبز مدرن جدا می‌کند. این یک امضای کلاسیک است که خبر از اصالتی ریشه‌دار می‌دهد.

با گذر از این مقدمه‌ی ادویه‌ای-مرکباتی، به قلب تپنده‌ی عطر می‌رسیم؛ جایی که سرو، باشکوه و بی‌رقیب، فرمانروایی می‌کند. قلب "1962"، یک جنگل سرو در مِه است. سرو در اینجا، با تمام وجوهش حضور دارد:

جنبه‌ی سبز و سوزنی: رایحه‌ی برگ‌های سوزنی و تیز که حس قدم زدن در طبیعت بکر را القا می‌کند.
جنبه‌ی چوبی: عطر تنه‌ی درختان که استواری و قدرت را به نمایش می‌گذارد.
جنبه‌ی آروماتیک: با همراهی هوشمندانه‌ای از ریحان و نعنا که نه برای ایجاد طراوتی انفجاری، که برای دمیدن روحی سبز و زنده در این کالبد چوبی به کار رفته‌اند. آن‌ها چون پیچک‌هایی هستند که به دور تنه‌ی قدرتمند سرو پیچیده‌اند.
و اما بنیان این شاهکار، ادای دینی به عطرسازی کلاسیک و ساختار شیپِر (Chypre) است. پایه‌ی عطر، امضای عطرسازی آن دوران است: خزه‌ی بلوط، با آن حس مرطوب، خاکی و کمی تلخ، به همراه سدر و مشک، بستری از اصالت را پهن می‌کنند که این بنای سبز و آروماتیک بر آن استوار است. این همان لایه‌ای است که به "1962" آن ماندگاری و شخصیت فراموش‌نشدنی را می‌بخشید.
"فلوریس 1962" به راستی پدر معنوی بسیاری از عطرهای چوبی-سبز امروزی است؛ رایحه‌ای که نشان داد چگونه می‌توان طبیعت را در نهایت ظرافت و وقار، به تن کرد.امروز که جای خالی‌اش در قفسه‌ها حس می‌شود، ارزش آن بیش از پیش آشکار است. "1962" رایحه‌ی یک هویت شکل‌گرفته بود؛ عطری برای مردی که دنیا را می‌شناخت و نیازی به اثبات خود نداشت. رایحه‌ای که با دیسکانتینیو شدنش، بخشی از تاریخ عطرسازی مردانه نیز بایگانی شد. یادش، چون رایحه‌اش، سبز و جاودان باقی خواهد ماند.