HERMES - Eau de Narcisse Bleu

سلام حمید جان . بله مشابه هستن ولی نارسیس بلو چوبی تر و زمخت تر هستش. من این عطر رو دارم و خیلی از پخش و موندگاریشم راضیم .اولش که تست میکنی یه مقدار زنندس ولی بعد از یه ربع تازه خودشو نشون میده کاملا خنک و مخصوصا روایح چوبی به وضوح احساس میشن

شنبه شب تا بعد از ظهرِ فرداش؛ اتاقی تاریک، آبی آسمان و نور سرخ خورشید خلاصه شده بود در دو ورق قرص.. جهانی کِش آمده.. صفحه پانورامایی تار.. هرچه می‌دیدم تو گویی وهم بود.. بیرون از خانه؛ جالب است آدمی‌زاد به وقت مرگش هم دست از جدیتِ مضحکش برنمی‌دارد!
نخواهی خودت را از تک و تا بیندازی، زمین بخوری، خودت را کشان کشان بندازی ته تاکسی و برگردی به خانه‌ات.. کفِ حمام خانه، تنی لرزان، روی تخت درمانگاه، دستت را سوراخ سوراخ کنند، بخوابی.. و خواب و خواب...
دیشب تا امروز عصر، من من نبودم! یک میلی‌گرم بیشتر مصرف می‌شد شاید به کل نبودم.. اما، همان شب آوردنم خانه.. خوابیدم، بیدار شدم اما من نبودم.. من کفِ آن برکه‌ی راکد بودم.. جایی که آرام بود اما صدای فغانِ خفه من را می‌شنید..
نشستم لبه سکو کنار درختچه ای کوچک، اما باز هم، همانجا ته‌نشین بودم..
جهان را لحظه های کوچک رقم می‌زنند.. چه خرده ریزه هایی که زیر و رو می‌کنند هستیِ‌مان را..
یک قطره اشک، یک بغلِ کوچک، یک ثانیه دلتنگی، یک دقیقه رویا میان خواب و بیداری، یک نوا، یک میلی‌گرم کمتر..
اشک ریختم.. نمی‌توانستم رنگِ سبزِ برگ‌هارا ببینم.. دیگر‌ نمی‌شنیدم زمزمه ‌ی صبا را.. اشک ریختم از دلتنگی..
مادرم را دیدم.. میان راه سفت بغلش کردم.. یک لحظه آغوشِ او.. یک قطره اشک.. لمسِ دلِ تنگِ او..!
باز هم خوابیدم.. یک دقیقه میان خواب و بیداری.. یک صدا.. اردی‌بهشت ماه و نُه استوانه‌ شیشه‌ای تا به جایی که، نمی‌شد حتی آسمانش نامید...

اومدم بگم؛ خوندم، زبانم باز شد و دستام به حرف آمدند.. دوست نداشتم دیگه باشم...
اما، گاهی یک نوشته
یک برکه...
شاید اردی‌بهشت!
دوباره شکوفه
باز باران
زیر لب ترانه
بیشتر آبی
سبز تر

متن و که میخوندم برای چند دقیقه زمان برد تا موسیقیِ التیام رو پیدا کنم ، یکی طلب ما ، پس برای ادای دین ناگزیرید به حضور بر اساس حکم بی اساس قاضی بی منطق درون :) Sarahnade از باکت هد کمترین عوارض و داشت ، آی آدمیزاد ! آی آدمیزادِ ! تو رو چه به بار امانت ، عرض چند وجه ایِ کت و کول نحیف و غم هستی ؟! تُن به تُن احساس چگال آوار شده روی آکسون تا دندریتی که از فرط حساسیت تحمل بودن هم براشون ورای تحمل ! پس بساط آماده ست ، شعله ایُ و طعمه ایُ و نورافشانی ، شاید غرض همین بوده ، همین بوده ؟
جز مهر و دوستی چه دستاویزی داریم

بسیار زیبا اما تلخ