ROCHAS - Lui Rochas

Lui Rochas
Daddy-long-legs
.
.
.شخصیت سخاوتمند و دوست داشتنی بابا لنگ دراز توی این عطر برای من پرورش داده میشه. صبور ، سخاوتمند، مهربان، عاشق و مراقب که در جوارش امنیت و اطمینان دارید. شیپغه ای مدرن با عناصر کلاسیک. لویی از فضای چوبی-صابونی-فلاوری به کانسپتی مرکباتی میرسه. و پوستش رو روغن پچولی چرب میکنه و با پاهای کهربای ملایم قدم میزنه. عطری موقر و ثروتمند و میانسال که برخی خصوصیاتش رو ممکنه دوست نداشته باشید. مثلا صحبت بر خطی گیای و سبز که آکو رد چوبی رو همراهی میکنه و کمی بالزامیک و خسته ست. با اینحال در سنین میانسالی انواع کاراکترها رو پوشش میده . بسیار گران شده به دلیل دیسکنتینیو شدنش. ازم خیلی سوال میشد راجع بهش. من خودم ممکنه براب خودم استفاده ش نکنم ولی اگر کاراکتری کلاسیک پوشش و روحیه ای محتاط میداشتم و توامان اهل بذله گویی و تعامل اجتماعی بودم، بعنوان عطر امضا میپذیرفتمش.
هفت از ده

عطر لطیف و دلپذیریه.نرولی نرم رو وانیل کمی دود و حس چوبی تهش واقعا بینظیره. کمی کلاسیک ولی ابدا سن بالای نیست .
دیروز یه صد میل آکبند پیدا کردم علی رقم قیمت بالاش گفتم بگیرم .با اینکه یه ۵۰ میلش دارم.

چند وقت پیش تو گروه عطریم مبحث عطر و ادکلن های دیسکانتینو شده داغ شد .
هرکس ی نظری داشت روی عطر مشخصی . خیلی ها به گوچی پور اوم اشاره کردند ( من هیچوقت این ادکلن رو دوست نداشتم شخصا ) .
خیلی ها تو حسرت تست ادکلن گودلایف دیویدوف بودند ( همین گودلایف زمان حیاتش یکی از ارزونترینهای مارکت بود من یادمه ی بار سه تا ازش خریدم دونه ای ۲۹ هزار تومان)
ولی این بین هیچ برندی اندازه روشاز طرفدارهای عطرهای نابش رو نقره داغ نکرد . و هیچ برندی اندازه دیور با ریفرمولهای داغونش . اعصاب طرفدارانش رو خرد نکرد.
لوئی روشاز و چپس راف لورن دوتا از ادکلنهایی بودند که واقعا جای خالیشون برای من بینهایت محسوسه . حتی ام سون سن لورن هم اندازه این دو دوست نداشتم .
.
ی موضوع خیلی مهمی که خیلی ها به اشتباه تقصیر این موضوع دیسکانتینو شدن عطر ها مستقیما به گردن برندها میندازند . اینه که در حقیقت و پشت پرده اینجور نیست .
دلیل اصلی دیسکانتینو کردن تولیدات اول از همه به میزان فروش داره دوم هم قوانین سخت گیرانه ایفرا هست که قبلاً تو پیج اینستاگرامم مفصلا در این خصوص گفتم .

همچنان معتقدم وجود ریفرمولهای داغون مثل آرامیس 900 . بودن همین نسخه های آب زیپو خیلی بهتر از نبودنشون هست .
لویی روشاز یکی از حسرت های بزرگ عطریه منه برای دوباره داشتنش .
حتی نسخه های ریفرمول شده 50 میلش هم که از نظر کیفی افت شدیدی نسبت به 100 میل ها داشت بازم خوب بود.
ولی متاسفانه سیاستهای بد و مدیریت متززل روشاز این برند از عرش به فرش کشوند . برندی که همپای گرلن و کارون و دیور زمانی یکه تازی بود . این روز افتاد .
امیدوارم امتیاز روشاز توسط ال وی ام اچ خریداری بشه تا حیات و نفسی دوباره به این برند باشکوه بده .
امیدوارم دوباره لوئی بازتولید بشه باهمون کیفیت خوب قدیمش تا نسل جدید از نزدیک لمس کنند کیفیت و زیبایی ناب عطرهای چند دهه قبل رو که نمونه اش تو کمتر برندهای نیش و آرتیزان و لوکس دیده میشه .

هیچ وقت طرفدار مرثیه خونی برای عطرهای دیسکانته نبودم اما همیشه استثنا هست لویی همون استثناست.لویی شروعی مرکباتی داره به مرور حالت چوبی هم پیدا میکنه ودر انتها ابر و وانیل هم اضاف میشن اما فقط به تعادل عطر کمک میکنن وابدا عطرو شیرین نمیکنن.لویی عطری تلخ گرم وکلاسیکه با کیفیت ماندگاری وپخش خوب . نمیگم کاش تولیدش متوقف نمیشد میگم کاش نسخه جدیدش منهای حالت کلاسیک تولید میش که اگر میشد قطعا عطری شاخص وجذاب میشد در زمانه ای که همه جا پر شده از عطرهای بی هویت بی کیفیت وبلا تکلیف .لویی شخصیتی باوقار ومتوازن داره مناسب روزهای سرد سال