Miller Harris - La Fumee Classic

LaFumeeClassic - Miller Harris
طرفدارای عطرای اسموکی شگفت زده میشن با این عطر. شاهکار بالزامیک و اسموکی و تحریک کننده ای از چرم خونسرد و امبر ِ غلیظ و مهیج اما کوتاه باعث شده شاهد کلاس کاری جدیدی از عطرای اسموکی باشیم. بعد از اینکه امواج با اپوس هفت شاخه ی جدیدی از عطرای اسموکی که مرکزیت و منشایی نداشت رو رونمایی کرد( که قبلا با ساخت اینترلود براش تلاش کرده بود ) برندهای دیگه به این سمت کوچ کردن. طوریکه شما شاهد عطرهای طبخ داده بودین. نمیدونستین این رایحه ی دودی که در طول کار داره میوزه منشاش کجاست. این تکنیک رو بواسطه ی ایجاد رایحه ی بخوری ناشی از اسپایس ایجاد میکنن. در‌نتیجه شما در این تیپ کارها علاوه بر رایحه ی اسموکی یک رایحه ی اسپایسی هم میشنیدید که برای خیلی از ماها آزار دهنده میشد کمی. اما میلر هریس بدون استفاده از ادویه جات یک عطر اسموکی ساخته که در‌تمام طول کار در یک ارتفاع کم پرواز میکنه و اصلا آزار دهنده نیست . تصور کنید بوی دوده گرفته ی با هویت و ملایمی که از دور دست داره میاد و از انبوه جنگل خیسی گذشته و بر خلاف دود ناشی از سوختن چوب های خشک از سوختن ماده ای نیمه شیرین و بالزامیک و خوشمزه داره متصاعد میشه‌. اضافه کنید به اون بوی کندر سوخته که رایحه ی اسموکی رو شعله ور‌نگه میداره‌ . من با عطارای انگلیسی متفاوتی نظیر ربکا گاس ول ، ازی گلیسر ، بروس اولدفیلد ، گای رابرت و آلان آستوری دوست بودم. برونداد مشابهی در افکار انگلیسی ها هست که اون هم میل به یگانگی و جلب توجه بالا و قرار داشتن در‌ مرکزیت تمایلات هست. اونها حقیقتا تکنیک های اشراف زادگی رو در خون شون به امانت دارن و در عمل بهش میپردازن. اما این اعمال نه شبیه به ایتالیایی ها افراطی و اغراقی هست و نه شبیه به آلمانی ها مینیمال و ساده ست. بلکه به تمامی با دقت و فکر شده و آرام و اصیل و هوشمندانه ست. میلر هریس برند کسایی هست که یه دور کامل همه ی برندها رو در پی یک عطر با این ویژگی ها سرکشی کردن. و حالا وقتی میخوان چند تا رو تیک بزنن یکیش حتما میلر هریس خواهد بود. حرفه ای‌. دقیق. بی ادعا . و " به اندازه و معتدل". به این معنا که هرگز با ایجاد برجستگی های افراطی سعی بر جلب توجه ندارن.. شما میتونید یک ‌عطر دودی باشید اما نظر عموم رو هم جلب کنید‌. یکی از پیشنهادای خوب پاییز. خصوصا روزهای بارانی.
۶ و نیم از ۱۰

سلام ايكاروس عزيز، دكتر عطراي اين برند ارزش خريد كدوم بيشتره؟ پخش خوبي ندارن !!

یه عطر چوبی_هربال_ بخوری خوشبو که البته پخش و موندگاری خیلی کمی داره.
وقتی عطر رو اسپری میکنید یه بوی صمغی شیرین که ظاهرا المی در ترکیب با کهربا ولابدانوم هست در کنار رایحه نرم صندل به مشام میاد.
یه بوی ادویه ای گیاهی( یه چیزی شبیه اویشن کوهی مثلا) از اول تا اخر کار رو همراهی میکنه که هرچی میگذره بیشتر خودشو نشون میده که شاید تاثیر ترکیب نت هایی مثل زیره و هل و بابونه و‌..باشن.
هرچی به سمت درای داون پیش بریم همون بوی شبیه اویشن کوهی بیشتر خودشو نشون میده. گفته میشه این عطر دودیه ولی یه نظر من بیشتر شبیه چای پونه و بابونه کوهی هست که رو اتیش دم کرده باشین.
سایر نت ها به نظرم در حاشیه ان و البته یه کم شاید اسطوخودوس رو بشه تو درای داون تشخیص داد.
نمیتونه یونی باشه به نظرم و کاملا مردونه ست.
پخش و موندگاری بسیار پایینه ( در حد نیم ساعت پخش)که برای این سبک و این قیمت عجیبه.

لافومی میلر هریس

یه عطر صمغی،دودی، ادویه ای و امبری

میلر هریس شروعی صمغی ( المی) ادویه ای ( زیره و تخم گشنیز) و هربال ( بابونه و اسطوخودوس) داره که یه نت ضعیف عود هم همراهیش میکنه.

نت های دودی توس و لابدانوم هم تو بک گراند حس میشن که کمی هم تم چرم و خیگ مانند به کار دادن. در واقع میشه گفت تا اینجا کار شبیه به رایحه کشک یا پنیر محلی هست از اونایی که تو پوست میذارن البته از نوع دودی.
به مرور نت امبر قوت میگیره و در کنار صندل تمی خامه ای و چرب به کار میدن. و رایحه شباهت به کارایی مثل برخانه پیدا میکنه.
درای داون کار هم در نوع خودش جالبه و تم چرمی امبری دودی کار در کنار المی شباهت کمی به روژا داو فتیش داره.
کار خاصیه و کاراکتر روستیک و حتی عشایری داره کاملا. به طوری که میتونه عطر امضای یکی از ایلات خودمون باشه!
پرفورمنس البته متوسطه که برای این قیمت راضی کننده نیست.

توضیحات تکنیکال و تشابیه زیبا رو جنابان دکتر مدارا و مهندس سرفرازی گرامی راجع به این برند و این عطر فرموده اند و من آماتور چیزی ندارم اضافه کنم جز اینکه از امبر خوش پرداخت این عطر که بگذریم، واقعا حس و حال بویاییش برای منم حالت روستیک-نوستالژیک داره.
تابستانهای دهه ۶۰، بدور از هیاهو و شلوغی، موشک بارون و دعوا توی صفهای طولانی، گیرای کمیته (و یه بار که والدینمو مدرسه خواستند اونهم بخاطر طرح لباس من، مادرم جز معدود دفعاتی بود که ازم دفاع کرد و خاطره خوبش هنوز تو ذهنم مونده.معاون و مدیر رو "که ظاهرا مدیر اصلی همون معاون پرورشی بود اونزمانا" شست و روی بند پهن کرد)... خلاصه بابا از منطقه میومد، منو داداشم میپریدیم عقب بیوک نخودی که عین دنبه تو دست اندازای جاده بالا و پایین میرفت.. میرفتیم شهرستان باغ روانشادان بابابزرگ و مامان بزرگ... یه خونه و استخر قدیمی رنگ پریده وسط درختای انبوه و موازی میوه.. پسرداییها و دخترخاله هام میومدن.. ۷.۸تا قد و نیمقد دهه شصتی!.. ملاحظه کار ولی در عین حال شیطون.. مینشستیم لبه استخر و بحث بچه گونمون این بود که بنز۲۳۰ دایی بهتره یا پیکان موتور انگلیسی شوهر خاله یا بیوک ما!.. بعدم میپریدیم تو استخر و جیغ و دادهای کودکانه اون سه ماه کل باغو ورمیداشت.. با دستای کوچیکمون گوجه و خیار میچیدیم برای سالاد شیرازی.. میرفتیم رو درختا برای میوه چیدن و داد بزرگترا که نیفتین ازون بالا.. از آشپزخونش بوی زیره سبز و هل این عطر میومد.. بوی شمعدونیهای لبه بهار خواب.. وقتی گوشه باغ بوته های هرز نیمه خشک و شاخه های خشک درختارو میسوزوندن بازم عین بوی این عطر بود..
یادش بخیر.. حالا همه پراکنده گوشه و کنار دنیا شدیم.. ولی هنوز هم وقتی بسختی دور هم جمع میشیم، شربتی میزنیم و ازون تابستونا یاد میکنیم.. از خونه ایی که متروک ولی دست نخورده مونده هنوز.. و از بابابزرگ و مامان بزرگ بهشتی..