ROBERT PIGUET - Alameda

بعد از casbah این دومین کاری هست که از این برند تست داشتم. برند رابرت پیگه از این نیشهای یه شبه نیست که نمونه هاشون زیاده، با چند تا عطر یهویی وارد بازار میشن بدون اینکه رگ و ریشه مشخصی داشته باشن (گاها حتی سایت درست و حسابی هم ندارن) عطرهاشونم از نیش بودن فقط قیمتشو دارن و اغلب سینتتیک و بدون هیچ گونه خلاقیت و ارجینالیتی هستن. کلا این نیش یه شبه ها هدفشون فقط خالی کردن جیب علاقمندانی هست که در اوایل مسیر نیش بازیشون هستن و ساخته هاشون هیچ افزوده ای به دنیای عطر نداره. اما رابرت پیگه عطرهایی مثل بندیت فراکاس و بقاری رو در دهه چهل میلادی ریلیز کرده و از این نظر نام شناخته شده و پرآوازه ای هست.
آلامدا محصول 2013 این خونه ست. یه چایپر گلی که خیلی زود از تاپ و میدل نوتهای گلیش عبور میکنه و چند دقیقه بعد از اسپری، چیزی که بعنوان رایحه از عطر باقی میمونه ترکیبی حیوانی از امبر و پاتچولیه. ظاهرش ممکنه خشن به نظر بیاد اما اینطور نیست و رایحه اش بسیار ظریف و شامه نوازه. نوت انیمالیک موجود در کار هم اصلا زنندگی بعضی عطرهای این سبک رو نداره و بسیار لایت کار شده.
کیفیت کار به نظرم راضی کننده بود، ضمن اینکه ماندگاری این عطر بالا و پخشش بهتر از متوسط هست و برای استفاده عصرگاهی تو پاییز و زمستون مناسبه. از اون عطرهای یونی هست که هم خانومها و هم آقایون به یه نسبت میتونن ازش استفاده کنن، گرچه استفاده ازش سلیقه خاصی میطلبه و شاید بازخورد عمومی خوبی نداشته باشه. تا الان هر دو کاری که از این برند تست کردم رضایت بخش بودن، ضمن اینکه بسته بندی و شیشه کارهای این برند بنظرم باکلاس و قشنگ میان. برای داشتن تجربه متفاوتی از پاتچولی و امبر، تست این کارو از دست ندین.