«گوچی پور هوم» ردپای عطر «گوچی ادو پارفیوم زنانه» را دنبال میکند. این عطر سرشار از عصارههای ناب برای مردان باشخصیت و علاقهمند به گوچی ساخته شده است که اعتمادبهنفس بالایی دارند، شیکپوش هستند و لباسهای رسمی گرانقیمت همراه با کراوات را میپسندند. آمیزه «گوچی پور هوم» بیش از همه بر نتهای گرم ادویهای، چوبی و کهربا تکیه میکند. نتهای آغازین این عطر را گیاه درمنه، ریحان، ترنج، اسطوخودوس، لیموترش، برگ درخت نارنج، زنجبیل و پاپیروس ساختهاند. نتهای میانی هم از شمعدانی، سدر، یاس، نعناع هندی، فلفل صورتی، فلفل قرمز شیرین و چوب صندل شکل گرفتهاند. سرشت گرم نتهای پایه نیز بیش از همه به کهربا، روایح دودی، مشک، دانه تونکا، وانیل، خسخس و سالویا گره خورده است. بطری مربعشکل این عطر هم با آن درپوش شیک و مربعشکلش، سنگینی خاصی دارد.
این عطر برای آقایان جنتلمن و بسیار متشخص که کاملا روی پای خویش ایستاده و به عنوان یک مرد کامل شناخته میشوند ، در سال 2003 توسط Michel Almairac به بازار عرضه شد . برای لذت بردن از زندگی تا پایان عمر فقط کافیست آنرا یکبار امتحان کنید.
عطر افشان این ادکلن را به شما عزیزان پیشنهاد میکند .
برند | گوچی |
عطار | میشل آلمیراک |
طبع | گرم |
سال عرضه | 2003 |
گروه بویایی | چوبی ادویه ای |
کشور مبدأ | ایتالیا |
مناسب برای | آقایان |
اسانس اولیه | ترنج ، لیمو ترش، اسطوخودوس ، ریحان ، برگ درخت نارنج، گیاه درمنه، زنجبیل ، پاپیروس |
اسانس میانی | نعناع هندی ، سدر ، شمعدانی ، چوب صندل سفید ، ریشه زنبق، میخک صدپر ، یاس، فلفل صورتی |
اسانس پایه | دانه تونکا ، مشک ، کهربا، وانیل ، سالویا ، خزه درخت بلوط ، خس خس ، چرم ، لابدانیوم، روایح دودی |
خیلی دوست داشتم این دوتا کار رو تستشون کنم،اما چون متاسفانه دیسکانتیتیو شده بودن،نمیشد به راحتی پیداشون کرد.
البته یک چیزهایی به اسم دست ریز و دکانت پیدا کردم،اما همشون فیک و تقلبی هستن.
خوشبختانه ،دنیای زیبای عطر و عطربازی،باعث میشه آدم، دوستان زیادی در این رابطه پیدا کنه،و این شانس، نصیب من هم شد.
با دوستی آشنا شدم که خوشبختانه هر دو کار رو داشت، و من موفق شدم اورجینال این دوتا کار رو تقریبا ۱۴ سال پیش،تست کنم.
از هر کدوم دو شیشه داشت، از هر کدوم، یکی یک شیشه کامل، و از گودلایف یک شیشه داشت که تقریبا ۳۰ میل ازش مونده بود و از گوچی هم یک شیشه که تقریبا ۱۵ میل ازش مونده بود.
تعارف کرد که من اون دوتا شیشه کم میل رو بردارم برای خودم،اون وقتها هم که عطر و کلا اجناس، اینطور سرسام آور، گرون نبود.
راستش از گودلایف خیلی خوشم نیومد،ولی از گوچی چرا،به شدت عاشقش شدم،با کلی خجالت و اینکه به دوستم گفتم باید پولش رو بگیری یا اینکه یک چیز دیگه ای جاش برات بخرم و کلی تعارف دیگه،اون شیشه ۱۵ میلی رو ازش گرفتم.
آوردم خونه،دوباره سر فرصت اسپری کردم تا قشنگ تستش کنم،به محض اسپری، یهو پرت شدم به ۱۵ سال قبل تر،خدا بیامرزه همه اسیران خاک رو،من پدربزرگی داشتم که تقریبا ۳۰ سال پیش،به رحمت خدا رفت،قشنگ یادمه ۱۲ یا ۱۳ سالم بود،پدر بزرگم عاشق قلیون بود،نه از این قلیون میوه ای ها،بلکه قلیون با تنباکویی که به تنباکوی برازجانی معروف بود،پدر بزرگم اون تنباکو رو قبل از اینکه بذاره توی قلیون،قبلش توی یک کاسه خیسشون میکرد،یک رایحه خیلی قشنگی ازش بلند میشد،من به محض اولین اسپری از این عزیز دل،اون بوی خوش تنباکوی برازجانی پدربزرگم برام تداعی شد،به همون شفافی و تمیزی.
الان که فکر میکنم،می بینم چقدر بی عقل بودم که همون ۱۵ میل رو هم نگه نداشتم و همون سالها،استفاده اش کردم و الان باید برای یک میلش، حسرت بخورم.
نمیدونم ،جناب میشل المراک ،چرا اصلا این موجود رو متولد کرد و سریع هم به نقطه مرگ رسوندش،که جمعی الان اینطور برای پیدا کردنش،آشفته و حیران باشن.
واقعا حیف و صد حیف.
ما را غم فراقت،بحری است بی کرانه/ای کاش با چنین غم دل،در کنار بودی