SERGE LUTENS - Borneo 1834

سلام و احترام خدمت دوستان عزیز:
بواسطه علاقه فراوان من به پچولی ،دکانت این عطر دوستداشتنی را دکتر مهربد مهربان و عزیزم به من هدیه دادند و من بعد از تست آن، دریافت خودم نسبت به این عطر را براتون می نویسم:
Borneo 1834 یک آروماتیک خاکگون و نیمه بوزی بر محوریت پچولی است که حالاتی گورماند و نیمه شیرین را بواسطه کاکائو و هل از خود به نمایش خواهد گذاشت.
با آغازی بسیار دلچسب و بی پروا از ادغام خلاقانه ی پچولی و کاکائو نمایش به روی صحنه خواهد رفت.با فاصله اندکی آکورد تلخ و تیز، صمغی و کمی بالزامیک که ماحصل ترکیب لابدانوم و گالبانوم می باشد، به پچولی شیک و خاکی آغازین اضافه خواهد شد.
رایحه عطر با توجه به سال لانچش اینقدر مدرن و جذاب طراحی شده که تا به امروز مورد توجه و استفاده قرار میگیرد.
جنس و بیان ظاهری پچولی حقیقتا در مقاطع زیادی از عمر عطر، یادآور سایکدلیک جووی است ولی اگر عمیقا در بطن رایحه فرو برید تفاوت های زیادی را بین این دو تا کار درک خواهید کرد.
میدل نت عطر جاییست که پچولی خاکی تر می شود و آرپژی فلورال با ماهیت و کارکتری نیمه سبز به آن اضافه میشود و زیباییهای این عطر را دوچندان خواهد کرد.
نازنین عزیز به درستی و خیلی زیبا در وصف این عطر گفته و کاملا عطری پاییزی است. رایحه این عطر افسوسی خوشایند و دلتنگی دلفریبی را در خود جای داده که برای مخاطب بسیار نوستالژیک و خواستنی خواهد بود. رایحه ایی خاص و دلنشین که آکورد خاکی در آن بسیار شفاف و طبیعی فرموله شده است.
در عین قدرتمند بودن اصلا هنجارشکن و فریاد کش نیست و با آرامش و متانت خودش را به مخاطب معرفی خواهد کرد.
پراکندگی متوسط و کنترل شده ایی دارد و ماندگاری عطر هم خوب است.
سلامتی و آرامش را برای همگی آرزومند هستم.

سغژ لوتانز بوغنیو تکه‌ای از پاییز را می‌نوازد..
فصلی که باران به خود نمی‌بیند.. اتمسفری تنباکویی‌غبارآلود دارد و زمینه‌ای خاکستری که آسمانی‌ست با هر بار تماشا ابری تر می‌شود...
کلاسیک است.. از گذشته تا به حال، نوایِ خاطرات پچولی را به گوش می‌رساند!
نعناع‌ هندی؛ خاکی، نیمه شیرین، سبزِ رنگ پریده، چوبی..
کاکائویی رُست شده و نگاهِ پچولی به او.. میلِ رایحه به رنگِ قهوه ای!
تماشای لادن؛ رزینی‌تر، چوبش نخراشیده تر... رنگ‌ باختنِ برگ‌ِ سبز و دشتی که درختش رُخی زرد دارد و سینه‌ای سوخته!
و فریاد‌ گالبانیوم از برای جرعه‌ای طراوت.. تلخ، مشک‌سان، رگه‌های تند‌ِ حیوانی.. نعناع هندی؛ سرکه‌ای تر، چشمانش تار، چهره‌اش کدر..
و گل‌های سفید، چه مغموم بر خاک افتاده اید!
مبهوتِ آسمان
غروب به درازا کشیده
فصل برداشتِ آنچه کِشت شد
رقصِ نفس‌گیرِ رنگ‌ها
فرجامِ پاییز است..
در‌ تمنایِ باران ایم
چَشم به راهِ یاس
کی ریشه‌ ات نفس خواهد کشید
کی شاخه به خود شکوفه‌ تازه شکفته می‌بیند
کی عطر رازقی در آبادی‌ می‌پیچد از نو...

اگه قرار باشه فقط یه عطر پچولی محور انتخاب کنم احتمالا همین بورنئو خواهد بود... پچولی دوس داشتنی در بستری خاکی که از بوییدنش سیر نمیشم.نشر و دوامش کاملا به اندازه و متین هست ، نه عربده میزنه و خودنمایی میکنه نه انقد بی رمقه که تو همهمه گم شه...کریستوفر شیلدریک قطعا یه نابغه س با آثاری که خلق کرده ، نمیشه بین این همه اثر ناب گفت بهترین کدومه ولی بورنئو یکی از شاخص ترین هاست (حداقل با سلیقه من)

Borneo1834
Serge Lutens
عطرهای لوتنس اکثرا برای من عطرهایی نا تمام هستن. انگار سکانسی از یک فیلم باشن. و بازیگرانی دارن که انگار هر کدوم از فیلم های مختلفی اومدن. بازی شون کنار هم جفت و جور نمیشه. طرفدارای سایکدلیک جووی از استشمام این کار هم لذت میبرن. وقتی سایکدلیک و این رو کنار هم قرار میدید تازه متوجه منظور من از نا تمام بودن کارای لوتنس میشید. با اینحال این کار جزو ده درصد کارای لوتنس هست که از بقیه جدا شدن. آکوردی از پچولی که حاصل پچولی و کاکائو هست توسط افکتی خاکی-شیرین-فلاوری که حاصل تنباکو و هل و باریجه هست ، برجسته میشه.
جزئیاتی که او رو از کارکتر سایکدلیک جدا میکنه تاکیدش بر خاک در قالب یک اکورد جداست. شلدریک از هر جزئی یک لبه ی خاکی میگیره و این لبه ها رو کنار هم میزاره. گویی که خاک ، مرکز این عطر هست. لبه ی خاکی تنباکو، لبه ی خاکی پچولی، لبه ی خاکی کاکائو و ... ما حصل ش هم تبدیل این عطر به کاراکتری جنگجو شده که از دل زندگی بر میاد.
کاراکتری بلند پرواز و پر جنب و جوش و غیر وابسته که اواخر دهه ی سوم زندگی رو طی میکنه و پر از اندیشه و معلومات هست.

6.5-7 از 10