ضمانت اصالت کالا
فرانسوا کارون 
سلام کاربر گرامی
چطور می توانیم به شما کمک کنیم؟
| نوع عطر | ادو تویلت |
| برند | آزارو |
| عطار | فرانسوا کارون |
| طبع | گرم |
| سال عرضه | 2005 |
| گروه بویایی | چوبی معطر |
| کشور مبدأ | فرانسه |
| مناسب برای | آقایان |
| اسانس اولیه | ترنج ، نارنگی ماندارین، اسطوخودوس |
| اسانس میانی | ریحان ، شمعدانی ، هل |
| اسانس پایه | لوبان ، کهربا، نعناع هندی ، خزه درخت بلوط ، چرم |
نه قیمتش؛ نه شیشه‌اش؛ نه بسته بندی‌اش؛ نه درش؛ نه اسم کارخانه‌اش هیچ کدام شواف نیستند و شما را جذب نمی‌کند؛ حتا به درد تایم لاین اینستاگرام هم نمی‌خورد که بخواهیم باهاش جاج کنیم؛ در معرفی اونیکس آزارو فقط کافیه به اسم عطار اشاره کنیم؛ جناب فرانسوا کارون؛ این عطر گمنام و کشف نشده را خیلی دوست دارم؛ تازه باهاش آشنا شدم؛ ولی انگار سالهاست دنبالش بودم؛ آزارو بارها بهم ثابت کرده عطرهای راحتی تولید می‌کند به قصد لذت بردن بدون هیچ سر و صدایی.
عطرهاش سوپرمن و سوپر وومن نیستند؛ عطری که شما بزنی و بعدش لبخند بزنی هستند؛ دنبال یک کار واو نباشید؛ یک کار آرام و شاد؛ با پخش بو و ماندگاری عالی؛ به درد دوره همی‌های خودمانی می‌خوره؛ بدون اینکه مجبور باشید از چند وقت قبل دنبال رزرو آرایشگاه؛ سولاریوم؛ خیاط و... باشید؛ با بوی پچولی و چرم در کنار بوی نارنج و لاوندر و ترنج و نعنا چنان شما را با رایحه ملایم خنک و تلخ سر وجد میاره که نمی‌دانید از چی لذت ببرید؟
فکر کن وسط تاریخ سینما با اون همه اسم دهان پرکن؛ ازت بپرسن شما از چه فیلمی خوشت میاد برگردی بگی از سوییت نوامبر.
سی روز برای زندگی کردن کافیست. نه کمتر و نه بیشتر٬ با من دیوانگی کن و بعد از آن خداحافظ. سی روز با من٬ در آپارتمان من٬ در اتاق خواب من٬ در آشپزخانه‌ی من٬ در وان سفید من٬ کنار تلویزیون همیشه خاموش من بمان تا معنای واقعی زندگی را بفهمی که در این سالها چیزی که می‌کردی زندگی نبوده.
۳۰ روز با من باش٬ صبح٬ ظهر٬ شب٬ نصفه شب. با من لیسی به بستنی قیفی‌ات بزن و کارهای همیشه مهمت را فراموش کن. زیر باران با من برقص و با جمله‌ی نفرت انگیز الان سرما می‌خوریم حالم را نگیر. سی روز با من شاد باش و استرس‌هایت را قورت بده. موبایل لعنتی‌ات را خاموش کن.
ساعت مچی گران قیمت مزاحمت را توی سینک ظرفشویی بنداز. بی‌خیال کار٬ بی‌خیال دیگران٬ بی‌خیال زمان و عقربه‌ی ثانیه شمار. هیچ وقت نفهمیدم چرا از خنده‌های بی‌بهانه‌ی شارلیز ترون در سوییت نوامبر خوشم می‌آید؟ واقعن کسانی که سوییت نوامبر را ندیده‌اند از زندگی چه لذتی می برند؟