MASQUE - Montecristo

هرگز کسی عطرِ ماگنولیای تاریکِ درونت را کشف نکرد!

هنر به‌مثابه هویداگرِ حقیقت‌های لاپوشانی شده شبیه به بلندپروازیِ جسورانه‌ی الساندرو بورون و ریکاردو تدسکی است! مونته کریستو اثر رادیکال و پرخاشگرِ ماسک میلانو خلق شده توسط دِلفین تیئری که این‌بار آدميزاد را نه درحالِ نوازشِ دختربچه‌های بادبادک به‌دست‌ بلکه در بُعدی واقعی‌تر به ما نشان می‌دهد. جانداری به شدت برونگرا که به‌هیچ‌وجه میل به مخفی‌کاری ندارد. این عطر عمقِ تفکر و بوی تنِ یک شکارچی گوشه‌نشین است که در حومه‌ی شهر زندگی می‌کند و جنون را بطری بطری سر می‌کشد. دیوانه‌ای که زیر تعرق شدید تنش تنباکوی دست‌پیچِ خود را از بین پوست‌های به خون آغشته‌ خارج و به آتش می‌کشد، سپس با لبخندی ناگوار کبریتِ شعله‌ور را برروی لاشه‌ی حیواناتِ تازه سلاخی شده پرت می‌کند وَ خرسند از دودِحاصل برای همیشه زیر خاکسترِ شیدایی مدفون می‌شود!

عطری گرم اسپایسی چوبی، رزینی دودی، فلورال، چرمی مشکی حیوانی با ته مزه‌ی شیرین و مضطرب. اثری اسلش بیرون زده از تیره‌ترین زاویه‌های روستیک که برروی بستری از آنارشی ظهور می‌کند. ملغمه‌ای محزون و خشنِ مشکی حیوانی گلدار که خطوط چوبی در قلب آن حس و رزین گرمادیده، پچولی تلخ'تاریک و دود رقیق وُ غیرعرفانی در جانش تزریق می‌شود. جریانات تند ادویه‌ای، خاکی غبارآلود همچنین بوزی به خود می‌بیند و اثرِ خطیرِ چرم برروی بومِ عصیانگرش نقش می‌بندد وُ فریادهای حیوانی را به سرحد تشنج می‌رساند. (اطراف مشک رایحه‌ای حس می‌شود شبیه به صابون‌هایی که با چربی حیوانی غنی شده‌اند!) در قلب این مخلوق می‌توان خطوط تنباکویی علفی آغشته به عسل و مرکبات تلخ را یافت که پس از دهانه‌ی مالامال از هایرکس و امبرت بارز می‌شوند. کسی می‌گفت عود؛ من نیافتم. و چه بهتر که این‌چنین شد. شمایلِ حیوانیِ مونته کیریستو در ابتدا تندخو، گستاخ، دم کرده و سوزان است. اصلا هست برای القای حس انزجار! تلفیقی از بوی پوست تازه کنده شده چهارپایان و طویله‌های متروک!

*هایرکس با درون‌مایه‌ی چوبی گلی مشکی حیوانی یورِنال که گویا شیطنت‌های فرومونی هم گاها داخلش یافت می‌شود و از پسماندِ جونده‌ای به‌نام راک هایرکس به‌دست می‌آید. درواقع حصولی است از مدفوع'ادرار خشک و کهنه‌ی جانور!

*تونکن ماسک یا همان مشکِ آهوی خُتَن! عصیانی که در ادبیات و بادقت مابینِ اشعار رودکی آن را می‌توان یافت. این نت با بروزی مُشکی خون‌آبه مانند درون musc tonkin از خانه‌ی parfum d empire هم استفاده شده. هم‌چنین در بسیاری‌ دیگر...

*روغن کبرووا (چوب درخت کابروا - cabreuva) شیرین با رایحه‌ی خفیفِ چوبی گلی (رزگون) علفی خزه‌ای. مورد استفاده در پایه! بیرون زده از طبیعتِ جادوییِ آمریکای جنوبی.

به‌یاد داشته باشید وقتی قطره‌ای از رودخانه‌ی عطرسازی به داخل دریای هنرمفهومی می‌چکد، این احتمال وجود دارد که هدفش صرفا خوشبو کردنِ تن شما نباشد! همانطور که سینما همیشه میل به [صرفا] سرگرم کردن سطحیِ مخاطب ندارد. بلکه گاهی اوقات یک جُرمِ واقع را بازسازی می‌کند. گاهی یک بُرش تیره‌ی تاریخی. یک عشق اساطیری. یک حسِ شدیدِ تعلق و... گاهی سالو ی پازولینی عصیانگر می‌شود وُ درجایی دیگر اسب تورینِ بلا تار! البته همان 'خوشبو' هم تعریف مطلق و تک‌بُعدی ندارد. تفسيرِ رایحه‌ی خوش را می‌توان به جای عامِ رایج در ذهن یک قابله‌ی روستانشین، دباغِ سالخورده، معدنچی کهنه‌کار، جنگل‌بان بازنشسته یا یک دامدار 'هم' جستجو کرد!

تصور کنید فردی [برای مثال] سالومه را با خط‌کشِ رایج اندازه‌گیری کند! قطعا و حتما سنگ قلاب خواهد شد و آن خطوطِ سرخِ حیوانی را درک نخواهد کرد! عطری که قرار است بوی خونِ معصومِ یوحنا معمدان را تحویل شامه بشر بدهد. عطر هوس و تازیرگردن در سودا غرق شدن. عطر اغواگری و ازفرای عاشقی به جنایت رسیدن. باید سالومه‌ی اسکار وایلد را سیصدبار دوره کرد تا فهمید چرا آرتیزان آن‌چنان رایحه‌ای را خلق کرده است. هفت مرحله رقص در پیشگاه هرود امضایی شد بر حکمِ سلاخی یوحنا! تشنگیِ لبان دختر برای بوسیدن لب‌های پسر که سرانجامش مرگ بود وَ سالومه در لحظه‌ی آخر لب‌های به خون آغشته‌ی یحیی را می‌بوسد و زمزمه می‌کند : آه یوحنای من. آری. عشق تلخ است!

و مونته کیریستو همان عشقِ تلخ و آدمخوارِ سالومه است!!

بیش‌از خیانت؛ مرا نقابی که برچهره داری به‌درد می‌آورد!

ماسک مونته کیریستو را می‌توان با لذت فراوان برروی پوست رها کرد وَ از تنفر وُ انزجاری که در وجودِ خُرده نگاه‌های اعضای جامعه ایجاد می‌شود لذت برد. سهیل پورموسوی دارای مدرک فوق‌لیسانس برق صنعتی و کارمندِ ارشد وُ شجاعِ فازِ فلان و بهمانِ عسلویه می‌گفت : اوضاع جامعه خرابه رفیق. فحشا و فساد داره بیداد می‌کنه. سهیل زمانی این‌ جملات را می‌گفت که آب دهانش با تماشای دخترِ رهگذرِ هفده هجده ساله سرازیر شده بود و همان‌طور که لب‌های خیس و بوسه ندیده‌ی خود را خشک می‌کرد ادامه داد : خلاصه جامعه نیاز به یک ریکاوری اساسی داره. مونته کیریستو عطر فرار از دست پورموسوی‌هاست. عطر نشنیدن چرندیات مضحک و ندیدنِ خط نگاه منحرفِ امثال او. کسانی که در مورد میزانِ رابطه‌های خود هم حتی دروغ می‌گویند و از نام دیگران برای خود وام دست و پا می‌کنند و در دغلِ ما همیشه باهم هستیم لذتی افیونی را در رگهایشان جاری می‌سازند! پوریاولی نماهای سوفسطایی که با خود نمی‌گویند این دروغها خوانده می‌شود و اگر چیزی نمی‌گویند از نفهمیدن نیست! اولی اصلا نبود. دومی می‌گفت هرروز با من است!! هیچی ندان‌هایی که کت بورونلو کوچینلی را با شلوار جیل ساندر ست می‌کنند! و بلوف هفته‌ی مد میلان می‌زنند. آن‌هایی که همه کار می‌کنند برای بیشتر دیده شدن و هيچ‌گاه لبخند را فراموش؟ نه نمی‌کنند. آدامس نعناع می‌جوند شاید اُکالیپتوس تا حرارت جهنمی نفسشان فروکش کند. همان قماش که درونشان جغرافیای گندیده‌ای است مناسب برای اجتماعِ خونخوارترین درندگان ولی با اکراه به عطر تو می‌گویند بدبو. چون می‌ترسند. آری هراس دارند از هنری که بطن ایشان را به رایحه تبدیل می‌کند. آن‌ها میل دارند عطری داشته باشند که جلدِ نفرت‌انگیزشان را صحافی کند. ظاهر انسان؛ باطن خون‌آشام؛ تعداد صفحات : سه! توخالی‌های آکنده نما! مونته کیریستو عطر ایستادن و تماشای شهرخاکستری زیر باران است. جایی که آدم‌ها می‌روند. نه؛ نمی‌روند. بلکه بی‌تفاوت و سراسیمه از کنارت عبور می‌کنند. تو هم‌چنان ثابت. خالی از مفهومِ حرکت. نسیمی مرطوب صورتت را نوازش می‌کند. یادآور بویِ دریاهای آزاد! رفتارِ مادرگونه‌ی طبیعت. چند قطره آب برروی سرت می‌چکد. شوخیِ غمگینِ درختی پیر با پسرِ چموشِ ایستاده در خیابانِ خلوت. کسی در حال دویدن به تو برخورد می‌کند. نگاهش میکنی. زیر لب غُر می‌زند. لبخند می‌زنی و می‌فهمی متعلق به این جریان نیستی. همانجاست که چرمی گریان به خود نم می‌گیرد وُ آرام زیر گوشت نجوا می‌کند : نگران نباش پسرِ چموشِ ایستاده در خیابانِ خلوت! من تا همیشه کنارت خواهم ماند و تو مسرور که سرانجام توانستی بدونِ هرگونه تلاشِ مضاعف از تمامِ آن‌چه زیر کلیدواژه‌ی جمعیت قرار می‌گیرد جدا شوی. با مونته کیریستو یک قطره‌ی سیاه، بیش‌ازحد چرب، غریب، ناشناخته و منفرد خواهید شد در یک اقیانوسِ لوسِ نیلی رنگ. فراموشیِ تزویر شِبه دوستان! مجزا؛ سَوا از قطره‌های شبیه به‌هم. تلاشی است شاخص برای رسیدن به مفهوم تجرد و برای همیشه دوست‌نداشتنی بودن!

هنر عطر؛ زیبا یا کاربردی؟( یادداشتی براساس بردلشت های شخصی)
اول به این موضوع میپردازم که اساسا ایا عطر سازی یا لااقل شاخه هایی از اون رو میشه هنر به حساب اورد یا نه؟
در تعریف هنر گفته شده هنر مجموعه‌ای از آثار انسان است که برای اثرگذاری بر احساسات و هوش انسانی یا به‌منظور انتقال یک معنا یا مفهوم، خلق می‌شود.
واضحه که تقریبا همه عطرها ویژگی اول تعریف بالا یعنی تاثیر بر احساسات رو دارن و در مورد ویژگی دوم یعنی انتقال معنا یا مفهوم عمده عطرهای نیش رو میشه با این تعریف اثر هنری به حساب اورد.
اما در اصلی ترین دسته بندی هنرها به دو دسته هنرهای زیبا و هنرهای کاربردی تقسیم میشن.
هنرهای زیبا هنرهایی هستن که تنها به دلایل زیبایی‌شناسی و کمتر با توجه به کارکرد خلق میشن مثل نقاشی، موسیقی ، مجسمه سازی و رقص.
درحالی که در تعریف هنر کاربردی گفته شده هنر کاربردی کاربرد طراحی و زیبایی‌شناسی با هدف کارایی و استفادهٔ روزمره هست.
به عنوان مثال شما ازادید در خلق یه تابلو نقاشی هر ایده ای رو به تصویر بکشید و اینجا بحث کاربرد مطرح نیست اما در مورد یه هنر کاربردی مثل معماری ایا میشه مثلا برای خونه سرویس بهداشتی در نظر نگرفت و مهمون که اومد مثلا بگیم ما از زندگی چادرنشینی ایده گرفتیم؟

سوال اینجاست که هنر عطرسازی در کدوم دسته قرار میگیره؟ ایا میشه صرفا در دسته هنرهای زیبا قرارش داد یا جز هنرهای کاربردیست؟

به عنوان مثال بشر ذاتا از بوی ادرار یا فضولات حیوانی یا رایحه عرق بدن یا..بیزاره و این چیزی نیست که با اموزش و..تغییر کنه.حالا فرض بفرمایید کانسپت یه عطر فیل افریقایی باشه( nishane afrika olifant) و به رئالیسم ترین حالت این کانسپت به تصویر کشیده بشه.با رایحه پهن(پهن از اولیه ترین پرداخت های چرم بوده و درموارد زیادی برای بازسازی روایح انیمالیک تو عطر از این پرداخت استفاده میشه) و روایح اورینی( اوره ادرار).ایا میتونیم بگیم نتیجه کار به عنوان عطر کاربرد داره؟

البته توانایی عطار در بازسازی این رایحه قابل تقدیره و مثلا اگه روزی جایی به نام موزه عطر داشته باشیم که افراد از عطرها هیچ کارکردی انتظار نداشته باشن مسلما بخشی از موزه میتونه به این عطرها اختصاص پیدا کنه اما ایا میشه گفت این عطرها کاربردی هم هستن؟

من معتقدم هنر عطر هنری کاربردیست و دیدم که اکثر عطرهایی که کانسپتی رو بدون توجه به این مساله انتخاب کردن هرچقدر هم که اون کانسپت رو خوب اجرا کرده باشن بعد از چند بار تست سر از حراجی ها یا دکانت فروشی ها در میارن.

استفاده از عطر های انیمالیک خط قرمز هایی داره که مونته کریستو هم از اون مثتثنی نیست عطر های انیمالیک شاید عطرهای همه پسندی نباشند چون خاص هستند و افراد خاصی هم سراغ عطرهای انیمالیک میرند که میتونند از این خط قرمز رد بشن

ماسک مونتکریستو.
یه عطر اورینی ادویه ای چرک و انیمالیک.
اپنینگ این کار فوران یه رایحه اورینی ( هیراکس) هست که یه نت خاک و خاشاکی کثیف که نتیجه نت های پچولی و گایاک هست همراهیش میکنه.
سرجمع این روایح برای من تداعی کننده مثلا بوی قفس یه حیوون خونگی هست که زیرپاش خاک و خاشاک ریخته باشه.
کمی بعد روایح ادویه ای( کرفس) ظاهر میشن که شیرینی خاصی هم همراهیشون میکنه که ظاهرا نتیجه نت های بنزویین و استیراکس هست.
وبالاخره تو درای داون یه رایحه مشکی صابونی که ظاهرا امبرته هست به روایح ادویه ای اضافه میشه و کار شبیه عطرای ادویه ای قدیمی میشه.
به نظرم تا نیم ساعت اول استفاده از این عطر واقعا نباید توجمع ظاهر شد‌ و بسیار ممکنه بازخوردهای بدی بیاره براتون. از بین کارایی که تست کردم شباهت هایی به لوبین گالاد داره اما این خیلی سخت پوش تر از گالاد هست.
یونی نمیتونه باشه به نظرم و اصلا مناسب فضای بسته نیست.پرفورمنس کار هم کاملا بالاست.

آخ آخ این کار بهترین عطر این برنده.باز شاهکار ی از دلفین تیری.
کاراکتر مردی عمیق، متفکر،جدی ،تلخ و خودآزارنده و غیر قابل نفوذ.
رایحه ی انیمالیک خیلی خوبی داره و بینهایت این کار ریچ و غنی ست.
پیشاپیش هم بگم اصلاً برای مخاطب عام جذابیت نداره.
نمره ی من ۹ از ۱۰

سمپل این عطر امروز به دستم رسید و راستش از همون موقع تا الان که هشت ساعت میگذره نمیتونم از بو کردن پشت دستم که اینو اسپری کردم دست بکشم، چه رایحه ای! حیوانی، کثیف یه ته بوی شیرینی از عود و بوز و نوتی به اسم استیراکس که احتمالا منشا این بوی خاکی هست که ازین کار استشمام میکنم. شروع زننده ای داره ولی نیم ساعت بهش وقت بدین و ببینین چه شاهکاری از آب در میاد.
هنوز تستم کامل نیست ولی واقعا این کار ذوق زده ام کرده، انتظار پخش بوی بیشتری ازش داشتم ولی راستش فعلا اون موضوع مهمی نیست. اگه طرفدار آنتایوس، پریوات لیبل و 1740 هستین و کاری ملایمتر میخواین که یه جورایی همه اونها رو به یادتون بیاره، مونت کریستو رو از دست ندین.

بسیار با کیفیت کاری محشر برای طرفداران روایح حیوانی مشکی

ترکیبی عالی از چرم و مشک بسیار حیوانی (بهمراه بسیار کمی روایح دودی) و بسیارشبیه peau de bete از برند "له لیکیده ایماژنه غ" ، ولی کمی لطیف تر ازون. ضمنا " پ دو بت" کثیف تر و حیوانی تر ازینه، البته درهردو، چرم جزء نتها نوشته نشده ولی بوی چرم بوضوح وجود داره .درمونته کریستو مشک حیوانی تا انتها حضور پررنگ تری داره و حتی درانتها بسیار خوشبوتر هم میشه طوریکه واقعا ادم دوست داره مدام دستشو بو کنه. من مونته کریستو رو به "پ دو بت " ترجیح میدم چون در peau de bete بوی چرکین و حیوانی چرم مجال رو از مشک میگیره بنظرم.

واقعا؟ این قیمت برای ...خرگوش کوهی؟ خوشا به حال خرگوش کوهی..
دیگه واقعا دارم برای اینده بعضی از این عطرای نیش نگران میشم.کار داره به جاهای باریک میکشه
ولی واقعا نمونه استفاده شده تو این کار کاملا طبیعیه.اصل اصل!