YVES ROCHER - Secret d`Essences Neroli

سلام
می‌شه اگر تجربه استفاده از این عطر را داشتید کمی درموردش توضیح بدید؟
آیا رایحه‌ی این کار طبیعیه یا حس مصنوعی بودن داره؟

ایوروشه سِکخه دیساُنس نرولی
با چیزی شبیه به پوست پرتقال و ترنج که بر روی برگ های سبزِ پتیت گرین شناور هستن سفر خودش رو آغاز میکنه...
فِرش، تلخی کنترل شده و مرکباتی (هربال/بسیار ظریف)
بعد تر با اضافه شدن نرولی و... فضا شیرین تر و گلدار میشه. همین جاها رگه های خیلی تمیزِ صابونی (حالت شیمیایی نداره) به مشام میرسه که احتمال داره از شیطنت های شکوفه پرتقال باشه.
در آخر تمام این ها (بالغ و جاافتاده) دست به دست مشک میدن...
مشک اینجا کاملا معتدل، شفاف و ملایم برخورد میکنه
میگفت نمی‌توان با خشونت به دیدار این همه ظرافت رفت! :)

دختری تلخ'شیرین، خنک با میل های معتدل، سبز، مرکباتی گلدار، گاهی پودری صابونی، سبک، تازه بدون میکاپ :) رها در آغوشِ مُشکی جنتلمن...!

رایحه هفت، ماندگاری و سیاژ شش
مناسب برای بهار و تابستان
باتل هم دقیقا همانطور هست که باید باشه
بدون هرگونه دَغَل و پیچیدگی که نامِ نرولی و ایوروشه با تایپ فیسِ خیلی کلاسیک و آشنا روی اون نقش بسته
نمادی بارز از پاکی و سادگی...


[همانطور دوستان فرمودند چارچوب و خشونت های مصنوعی بودن در این کار حس نمیشه و اکثر افرادی که با نرولی ایوروشه روبه رو میشن ازش استقبال میکنن]

یک هفته بود که در پارک میدیدمش. اردیبهشت ماه بود و هوا برای پیاده روی عالی...
۱۸-۱۹ سال بیشتر نداشت. میز کوچکی روبه روی خود میگذاشت و گل سر میفروخت.
چندباری که از کنارش عبور میکردم لبخندی هدیه می دادم و لبخندی هدیه می گرفتم.
برای رفع خستگی در نیمکت کنارش نشستم.
بی مقدمه گفت: ببخشید شما اهل شیرازید؟
گفتم: نه چطور مگه؟!!
گفت: بوی شیراز را میدهید.
الان حیاط خانه ها و بلوار خیابانهای شهر من هم این بو را میدهد. ما داخل حیاط ها و خیابانهایمان کلی درخت نارنج داریم. بوی بهارنارنج و گلهایی که شهرداری میکارد توی همین اردیبهشت ماه ،دقیقا همین بو را دارد. آرزومه الان شیراز خودمون بودم و تو خیابونا میدویدم.
آب دهانش را قورت داد ، ولی معلوم بود چقدر بُغضش سنگین است ، سعی میکرد برق اشکی که در چشمانش جمع شده بود را نبینم.
دستانش را گرفتم و گفتم : میخوای الان باهم بریم شیراز بدویم؟ با تمام سرعت... تُندِ تُند می دویم.
با تعجب فقط نگاهم میکرد!!
عطرم را از کیفم بیرون آوردم و چندپاف به سر و گردنش زدم
دسته های ویلچرش را گرفتم
هرچه توان داشتم در پاهایم جمع کردم و دویدم
دویدم و دویدم و دویدم ...
بلند بلند میخندید و باد عطرش را به من هم میرساند. میان قهقهه هایش از خدا خواستم که آرزویش را برآورده کند.
هم دویدن .... هم شیراز....