ISSEY MIYAKE - L’Eau d’Issey Pour Homme Or Encens

مسیح جان
پرسش ها را تیغ تصور مکن ، با گلبرگی از هنرت پاسخ بده
منتظر نقدهای بدون سانسور شما هستیم

سلام و روز خوش مسیح جان:
به نظرم و لطفا اصلا و ابدا ذوق و هنرت رو نه در اینجا و نه در جای دیگر پنهان و کور نفرمایید. من به شخصه از نوع نوشتار و سبک قلمت لذت می برم و فضاسازی که ارائه می کنی خیلی لذت بخش و خواندنی هست. درسته اینجا بحث اصلی عطریات و رایحه هست ولی عطر هم جزیی از هنر و پویایی است و وصف ادبی درباره عطر وزن مطلب و توصیفش رو بالاتر خواهد برد. کماکان به سبک زیبای خودت بنواز مسیح جان
موفق و پیروز باشی

آقا آخه چرا آخه خودسانسوری چرا آخه عامیانه نوشتن چرا متاسفانه افرادی هستند که دوستان خوش قلم دیگر رو هم به همین بلا دچار کردند یا از اینجا فراری دادند.چرا انقدر با زیر بار حرفشون رفتن بهشون قدرت میدید.

جناب صفوي بزرگوار، تفاوت شما و ديگراني از جمله خودم همين ذوق و قريحه و انشاي جادويي در وصف روايح گوناگون است. قبلا هم معروض شده كه ساده نويسي در توصيف و توضيح مرتبط با عطرها ، مضاف بر اينكه بسيار كمك كننده هست به خوانندگان نظرات در انتخاب و خريد، به تعدد و كفايت در ذيل هر عطري مرقوم شده. متون رنگارنگ دوستاني مثل شما، جناب سخي و برخي سايرين كه در عين خيال انگيز بودن منقش به زيبايي هاي ادبي و سخنوري هم هستند، حكايت همون دم مسيحايي معروف براي دوستداران دنياي روايح مي باشند.

مسیح زیباکلام ما سلام
درخواست آزادی ام را خدمت جناب عزرائیل تقدیم کردم
ارجاع کردند دفتر خداوند مهربانمان جهت مهر تایید که موافقت حاصل نشد و ممهور به مهر تایید نگشت و عودت داده شد :)
یک هفته هست که سه بار دکتر رفتم و یازده آمپول و یک گونی دارو که البته هیچکدامش را نخوردم
چند شیشه ی شربت قدیمی داشتم رفتم در حمام مشغول شستن همراه وایتکس . یکساعتی بلکه بیشتر
با وجودیکه رقیق شده بود و فن حمام هم روشن بود صبح ِ روز بعد اش بیدار که شدم دیدم در حال اجرای رقص تریلر مایکل جکسون به سمت دستشویی میروم :)
و هرچه کردم رقص را تمام کنم ، نشد
وایتکس وایتکس !
دوستان عزیزم بپرهیزید از این
هر ساله دچار عفونت گلو ، سینوس و سپس ریه میشوم
خودم دکتر خودم شده ام و میدانم دارویم چیست
اما این بار دکتر گفت کلکسیونی از ویروس ها و باکتری ها در ریه ات موجودند ، همراه با کرونا
یک هفته تب رهایم نکرد !
قبلا هم کرونا گرفته بودم و حتی بعد اش فهمیدم !
خلاصه نشد سری به پدربزرگت بزنم و پیغام برسانم :)
در عوض فرصت شد یکی از سه کیف شیمی ام را استخراج و آماده کنم جهت عکس که قول اش را قبلا داده ام
تا انشاله دو کیف دیگر اگر عمری باقی بود
به زودی در عطر گرام میگذارم که فقط مانده روی میز بچینمشان .
و اما راجع به گفته ات :
آیا تو تصمیم به نوشتن گرفته ای در این جمع ؟؟
البته که هرگز .
که کارگردان کسی دیگر است
و به اشخاصی که کلام ات را نمیپسندند فکر نکن
که آنها با دیدن نام و عکس تو ، از آن عبور میکنند
پس متحمل زحمتی نخواهند شد
تنها به آن یک نفر ( یا نفرات ) فکر کن
که دستور داری برایش بنویسی در این جمع
که روزانه انتظار میکشد تا بخواند و بیاموزد
و اگر شانه خالی کنی
ضمن اطاعت نکردن دستور
چشمی را منتظر به در دوخته ای
و این کار از قلب ِ تو ، ساخته نیست . مطلع میگویم .
این گفتم و دیگر نخواهم گفت

این جمع ، چون ارکستری بزرگ است
که هر کس ساز خود میزند
و اگر قطع نواختن کند
موسیقی ناقص و ناشنیدنی خواهد شد
و روز به روز به تعداد نوازندگان و سازها اضافه میشود
تا روزیکه صدای اش به گوش همگان برسد
و بیشمار به جهت شنیدن این موسیقی ی زیبا
حاضر شوند
و روز به روز تو در نواختن ، استادتر خواهی شد
و چون به کمال رسیدی
غیبت ات دور از مروت است
که درس ، درین مدرس آموختی !

سازهایتان کوک
و دم هایتان گرم
و دلهایتان شاد از حضور خدا
دوستان مهربانم

دوستان عزیزم؛ سرکارخانم آلالیتا. آقایان حکایت دوست، دَپِر، شوشتری، روحانی و... من در دورترین خیالات و قوی ترین رویا هم چنین حجم و جرمی از محبت و توجه را تصور نمی‌کردم! ای کاش می‌دانستید برای کسی چون من که نسبت به کلماتِ سرد بی اندازه شکننده ام چه آثارِ سبز و جان داری به جا خواهد ماند از ردپایِ جملات آبی و پرمهر شما.

عزیزانم آنچه را که اغیار شعر، شاعری، خاطره نویسی و یا حتی گزاف گویی می‌نامند من 'رنگدانه' می‌دانم!
رنگدانه هایی که به این بساطِ خاکستری جان می‌بخشند. رنگدانه هایی که در میان هرج و مرج بی امانِ فولاد، مابین تمامِ اقتصادهای وارونه شده و زیر سنگینیِ سیمان و شهر! دمی آرامش ایجاد می‌کنند. دمی لبخند...
رنگدانه هایی که شب هنگام، در کنار پنجره ای نیمه باز، مابین بوی خاک و باران، با یاد چشمانی سیاه رنگ... شما را ناگهان شاعر می‌کنند :))

بیایید این بارهم دست از سر نیچه برنداریم :)
ایشان می‌فرمایند : هنر ایجاد شد تا حقیقت ما را نابود نکند!
بله. ما چه داریم جز همین بازیگوشی ها...؟


برای تک تک شما عزیزانم بقا، عشق، عدالت وَ عطش وُ حرارتِ رنگ سرخ را آرزو میکنم و سپاس فراوان از مدیریت مرجع محترم عطرافشان که این یکی را هم از سمت منِ ناخلف پذیرا شد.
درود برهمه ی شما.

دورد برشما آموزگار عزیز.
متوجه غیبت شما بودم! اما خیال بر این می‌بردم که در چرخه روزمرگی یا هر روندِ عالی تری قرار دارید و در زمان مناسب به همه ما سرخواهید زد!
اما متاسفانه گویا چند روز سخت و نفس گیر داشته اید. البته با میل های واضح به مایکل :)
[جناب لطفا بیخیالِ پیغام من، آن خانه، درخت مو و یاس های بازیگوش شوید. باتشکر :) ]
من روحیه بالا و شاخصه های کمدی در کلام شما را تحسین میکنم و بدانید این درس را هم به خوبی خواندم و تمامش به تمرین خواهم نشست.
برایتان جسمی سالم، روانی مانا و عمری طولانی را آرزو میکنم.

خدا بد نده جناب سخی

سلام جناب سخی
با آرزوی سلامتی هر چه زودتر و روزهای بهتر و هوک های چپ و راست سنگین تر
آپرکات فراموش نشود

سپاس گذار ، سرکار خانم آلالیتای مهربان سلام
خدای نازنین ما که جز نیکی نمیدهد
بدی کار ماست که با خود و دیگران میکنیم
این وسواس نظافت من عاقبت کار دستم داد
و سرانجام دکتر ِسوم آهسته در گوشم نسخه ای تجویز کرد و الحق که همین کارگر افتاد ورنه دکتر میگفت احتمالا داستان به ماه بکشد !
اتفاقا خاطره ی جالبی دارم از این داستان که در فرصت حضوری دیگر عرض خواهم کرد اگر عمری باقی بود که مرتبط به یکی از هدایای رضاخان است به پدربزرگ
مجددا بابت احوالپرسی متشکرم

سلام جناب سخی بزرگوار:
امیدوارم روز به روز سرحال تر و قوی تر از قبل بشید . خیلی مراقبت بفرمایید و جسارتا اگه ریه درگیر شده تا مدتی از عطریات بپرهیزید.
پیروزکام و سلامت باشید

خواهش میکنم جناب سخی ، خوشحالم که به درازا نکشید. مشتاق شنیدن داستان هستم

از علت غیبتتان اطلاع نداشتیم آقای سخی عزیز. آرزوی عمر دراز و پر برکت همراه با سلامتی و عزت براتون دارم.

سلام جناب سخی، بلا به دور..
اقا خدا ما عطرافشانی ها رو دوست داره و نمیذاره به این راحتی اتفاقی برای شما بیفته.خدا رو شکر که به خیر گذشته.
عمرتون دراز و پربرکت ایشالا.

جناب سخي عزيز و بزرگوار
اميد كه رفع كسالت شده باشد.
ارادتمند

ای همه ی دوستان پر سواد و پر مهر ام
که بزرگی ی اینهمه نام در این ورق نگنجد
سپاس گذارم
لبخند تقدیم بر ایرج روحانی ی مهربان و چشم
مسیح زیبا کلام ما ، درود بر تو جوان پر تواضع فهیم
جناب شوشتری بزرگوار ، عرض ارادت ، اتفاقا دکتر ِ اول گفت به به ، مریض به این خوشبویی ندیده ام ! اما ریه ات ملتهب است . نزنی بهتر است . گفتم دکتر ، مُردن معطر بهتر است از بودن بدون عطر . گفت حال چه زده ای ؟ چه خوب است ! گفتم یاتاقان ! چون دارو درونش هست ! ضمنا یادم می آورد که خودم هم یاتاقان زده ام :)
فکر کرده بود که مکانیک ام :)
یا از تب ، هذیان میگویم . از نگاه اش خواندم و بعد که گفت و توضیح دادم کلی خندیدیم :)
اما چشم ، سعی میکنم . البته بی عطری برای ما ، خود ، بیماریست که ترک عادت موجب مرض است ! لیک سراغ ساده ها رفته ام این چند روز .
سرکار خانم آلالیتای مهربان ، اطاعت امر
محسن ایزانلوی عزیز ، غیبت ندارم آقا !
اتفاقا در آن حال خراب گفتم : آن گوشی را بده
گفتند با این حال هم رها نمیکنی ؟؟
گفتم من رها کنم ، او نمیکند صدایشان را نمیشنوی از درون گوشی ؟ چندین نفر دارند صدایم میزنند ! ضمنا ندهید حالم بدتر میشود
خود دانید !
و بجز یک روز که خواب بودم بقیه را حاضر بودم خداراشکر
جناب معین سرافراز ما ارادت زیاد و سپاس و لبخند
و دپر عزیز و مهربان متشکرم دوست پرمهر ام
و دیگر همه ی دوستان بزرگوارم که با تشکر از پیامهای مهرانگیز دوستان ، ابراز لطف کرده اند بیکران متشکرم
جسم و روحتان لبالب از سلامتی و لبریز از مهر و لبخند انشاله
دوستتان دارم

سلام به دوست عزیزم،سخی‌جان.غم و خشنودی ملسی گرفتار شدم حینِ خواندن نوشته شما. سلامت باشید به همراه عطرافشانی‌های عزیزم

دوستان معطر ام درود
و اما خاطره ای که قرارشد عرض کنم
دکتر سوم در گوشم آهسته گفت : اوضاع سینه ات خراب است . سه دکتر که سهل است ، سی دکتر هم کاری نمیتوانند بکنند تا حدود یکماه که به مرور مرتفع شود
اما راهی هست که سرعت بهبودی را زیاد و زمان آن را کوتاه میکند . باید از صمغ خشخاش بهره ببری .
گفتم اتفاقا درین همه سال که هرساله بیمار شدم راه درمان را خود آموخته ام . به محض اینکه گلویم خشک میشود و بر حسب تجربه میفهمم که ابتدای بیماریست که از فردایش بدن درد و بیماری آغاز میشود ، بلافاصله و بدون فوت وقت یک پنیسیلین به خودم میزنم و رختخوابی روی زمین روبروی تلویزیون پهن میکنم و آتشی روشن میکنم در کنار رختخواب و سپس دوش آب گرمی و میخزم درون رختخواب و یک فیلم که معمولا روز و روزگاری در امریکاست را میگذارم و وسایلم را از کیف در می آورم و روغنی میزنم و تمیز و منظم مشغول آتش بازی میشوم .
فردایش خوب که میشوم بماند ، خوبتر هم شده ام !
اما شنیده بودم اگر بیماری شروع شد دیگر زمان اینکار گذشته است و حتی نتیجه ای معکوس دارد .
دکتر گفت خیر . عفونت که کهنه شود و روبه بهبود رود ، خوب است .
و اما داستان گنجی که یافتم :
پدر بزرگم که به رحمت خدا رفت مادربزرگم گفت چون خانه خیلی بزرگ است و من هم پیر شده ام ، شما به اینجا نقل مکان کنید . در طبقه ی اول از سه طبقه ، اطاق سخی بود که به من رسید و روبرویش اطاق مادربزرگ بود .
مادربزرگ که به شهادت همگان داناترین و باسوادترین زنی بود که تاکنون دیده اند مرا عاشقانه دوست می داشت چون شبیه ترین به پدربزرگ ام . حتی دو عکس در اطاق بر دیوار بود که همه میپنداشتند هر دو عکس ِ من است درحالیکه یکی از آن دو ، پدریزرگ است !
در اطاق پدربزرگ یک گچبری ی زیبا بود که دو طبقه داشت همراه با یک فضای مکعبی ی نیم متر مربعی از آجری زیبا .
آن را که خراب کردم که ویترین های کلکسیون عطرهایم را بر دیوار نصب کنم ، یک تکه سنگ دو کیلویی که در کیسه ای مشکی رنگ قرار داشت ، تِلِق ! به زمین افتاد !
آن سالها من ورزشکار بودم . گاهگاهی همراه پدر به زیرزمین میرفتیم که لابراتواری برای خودمان ساخته بودیم و شربتی میخوردیم پای بار با همدیگر .
آتش بازی در کل خانواده ی ما بشدت مطرود و منفور است فقط پیرمردها مجاز اند و اگر جوانی این کار کند میپرسند به چه مرض و ضعفی گرفتار شده که نیازمند این دارو شده ست ؟
کاشف به عمل آمد ( مادربزرگ تعریف کرد ) در یکی از سفرهای سخی به تهران رضاخان که ایستاده و گاها سوار بر اسب آتش بازی میکرد و معتقد بود کسی که بنشسته اینکار کند ، دیگر نشسته است و برنخواهد خواست به پیشکار مخصوص اش دستور داده این تکه سنگ را به سخی بدهند .
مادربزرگ میگفت هیچ مسئولی در طول تاریخ طولانی ی ایران هرگز به اندازه ی رضاخان در پیشرفت مملکت و تکامل زندگی ی ایرانیان نکوشیده است و بارها خستگی ی مفرط بر او چیره میشده ست .
رضاخان دِینی بزرگ بر ایران و ایرانی دارد .
حتی دشمنان اش اگر منصف باشند معترف اند .
پدربزرگ سنگ را پنهان کرده بود و به همه گفته بود به کسی داده است . حتی دل اش نیامده بود خود بهره گیرد با وجودیکه سالهای انتهای عمرش را به آتش بازی مشغول بود .
بخاطر این سنگ چه دلخوریها که نشد !
حتی پدرم میگفت حداقل نیم اش را به من بده ، گفتم خیر
این و وسایل اش را به احدی نخواهم داد . مال روزگار پیری ی من است اگر زنده ماندم .
البته یکی از مهندسین همکار ام یک چوب نایاب از افریقا آورد که آنهم صرف ساخت وسایل شد .
یکی از دوستان که جهت عیادت آمد میگفت این چه رایحه است که تا خیابان می آمد !
گفتم سخی آمده بود به دیدار :)
و الحق روز بعد اش گویی بیمار نبوده ام .
روایح معجزه میکنند .
این خاطره هم صرف سرگرمی ی دوستان ام معروض شد
امید که هماره سلامت و شاد باشید

جناب سخی داستان هاتون قشنگ آدم رو میبره تا روزگاران قدیم. روزگاری که هیچ کدوم در واقعیت زندگیش نکردیم ولی توی ذهن و آرزوهامون چرا!

سلام جناب سخی.
امیدوارم راهکار "سخی و سنگ" توسط عطردوستانِ این سایت به عنوان یک درمان آلترنتیو برای بیماریهای دستگاه تنفسی باب نشه.