ضمانت اصالت کالا
سلام کاربر گرامی
چطور می توانیم به شما کمک کنیم؟
یکی از محبوبترین ادکلن های دهه 90 قرن بیستم ادکلنی به نام Photo است ، با رایحه ای تیز و ادویه ای . این ادکلن در سال 1990 معرفی شده . در ضمن بطری این ادکلن در سال 1991 جایزه بهترین طراحی را ربوده است
اطلاعات این ادکلن را میتوانید هم اکنون در سایت عطر افشان مشاهده بفرمایید .
| نوع عطر | ادو تویلت |
| برند | کارل لاگرفلد |
| طبع | معتدل |
| سال عرضه | 1990 |
| گروه بویایی | شرقی ادویه ای |
| کشور مبدأ | فرانسه |
| مناسب برای | آقایان |
| اسانس اولیه | ترنج ، نارنگی ماندارین، لیمو ترش، اسطوخودوس ، آلدهید ، صمغ گالبانیوم |
| اسانس میانی | رز ، میخک صدپر ، یاس، گشنیز ، زیره، عسل ، گل پنجه مریم |
| اسانس پایه | دانه تونکا ، لوبان ، مشک ، کهربا، نعناع هندی ، خزه درخت بلوط ، سدر ، چوب صندل سفید ، چوب گایاک |
مطلبی در مورد نت آلدهید پیدا کردم که برای آشنایی شما عزیزان با این نت درهمین جا کپی کردم ، این نت در این ادوکلن استفاده شده.
اول از همه آلدهید (Aldehyde) از کجا اومده؟ حد فاصل سالهای 1840 تا 1850 میلادی بود که یک معلم شیمی آلمانی به نام یوستوس فرای هر فون لایبیش (Justus Freiherr von Liebig) از ادغام دو کلمه ی لاتین الکل (Alcohol) و دهیدروژناسیون (Dehydrogenation) اسم آلدهید رو انتخاب کرد.
حالا چرا این دوتا کلمه؟ خب دهیدروژناسیون یعنی فرآیند از دست دادن هیدورژن. الکل رو هم که کشف زکریای رازی خودمون بوده و همتون میشناسید. موضوع این بود که در طی فرآیند هیدروژن گیری از الکل ماده ای به دست می اومد که خواص ویژه ای داشت و اینطوری شد که اسمش رو گذاشتند "آلدهید". اجازه بدید لب کلام رو بگم، این واژه اسم یک دسته از ترکیبات هست و نه یک ترکیب مشخص به تنهایی! مثل وقتیکه گل ها رو دسته بندی میکنیم یا مثل وقتیکه نت های چوبی رو دسته بندی می کنیم. اینجا هم با یک دسته به اسم آلدهیدها طرف هستیم.
از نظر علمی برای نامگذاری آلدهیدها از پسوند "آل" یا آوردن کلمه ی "آلدهید" در انتهای اسم ترکیب استفاده میکنند. همونطوری که در عکس زیر هم میبینید یکسری از آلدهیدها روایح میوه ای، گورمند (خوراکی مانند) و یا حتی گلی میتونند داشته باشند.
واقعیت اینه اگه بخوایم با تعریف علمی پیش بریم، حتی وانیلین هم یکجور آلدهید به حساب میاد! اما عطرسازها اونقدرها هم با تعاریف علمی منطبق پیش نمیرن و اصول خودشون رو دارن. اینجاست که برای مخاطب یک سوال بزرگ پیش میاد: اگر اینهمه آلدهید در عطرسازی داریم پس عطرهای آلدهیدی کدومان؟
از دید عطرسازی تنها دسته مشخصی از آلدهیدها هستند که «عطرهای آلدهیدی» رو میسازند، دقیقا اونایی که از آلدهیدهای اصطلاحا "اشباع شده"* در ترکیبشون استفاده شده که کارکتر بویایی چرب و وَکسی (مومی) مشخص و بخصوصی دارند. رایحه ای شبیه به سوختن ناقص پارافین که این بو رو میتونیم از شمعی که تازه خاموش شده حس کنیم.
این دسته از ترکیبات دارای رایحه قوی و شدیدی هستند در حدی که فقط وقتی به اندازه یا کمتر از 1% رقیق بشن، میتونه بوی خوشایندی داشته باشه. برای سادگی، اسمشون رو منطبق با تعداد اتمهای کربن مشخص میکنند. مثلا به هپتانال میگن آلدهید کربن7 یا آلدهید7کربنه و بطور مشابه به دکانال میگن آلدهید کربن10 یا آلدهید10 کربنه.
اما اگر با خودتون فکر کردید همه ی آلدهیدهای این دسته خوشبو هستند و در عطرسازی جای دارند باید بگم که اینطور نیست! برای مثال آلدهید یک و دو کربنه رایحه ی خشن و در کل ناخوشایندی دارند که در عطرسازی هیچ کاربردی نداره. آلدهیدهای با بیش از 15 اتم کربن در این خانواده هم کلا بی بو هستند. این بین، مطابق با لیستی که در ادامه اومده میتونیم روی این چندتا ترکیب حساب کنیم.
نام توصیف رایحه
آلدهید C8لیمویی
آلدهید C9پرتقالی
آلدهید C10پرتقالی
آلدهید C11وَکسی تا حدی رُزی
آلدهید C12
صابونی
کارکتر تقریبا یکسان این چندتا آلدهید، رایحه ی منحصربفرد و خاصیه که یکی از معروفترین عطرها در این زمینه، شنل نامبر فایو کبیر هست. شنل نامبر فایو همونطوری که در عکس میتونید ببینید ترکیب سه آلدهید کربن10 و 11 و 12 هست. بهمین ترتیب آکورد آلدهیدی در عطرها نمایانگر روایح فرش، تمیز، کمی صابونی و کمی پرتقالیه. حسی که داره مثل وقتیه که لباسی از جنس پارچه ی لینن (کتان) رو اتوکشی کنید.
سپاس و بدرود