له فلِغ دُو دیشه/ گل های زباله
Trash but never waste.
این جمله در تریلرش گفته شده و با توجه به کانسپت عطر به معنای ارتباط بین ضایعات و تجملاته و به عبارتی به دنبال حفظ تعادل بین این دو است.
ایتالیبِغ دوغانژ محکوم کننده ی زباله های تجملی هست که تولید می کنه و راه حلی رو برای حل این مشکل ایجاد کرده.
راهی برای اختراع دوباره ی زیبایی در همه ی اَشکال.
در نتیجه در این عطر، از موادی استفاده کرده که قبلا برای سایر عطرها و محصولات استفاده شده بودند و باید دور ریخته می شدند.
به عبارتی مواد در این عطر برای بار دوم تقطیر شدند.
به همین علت کیفیت رایحه ها به شدت شفاف و با کیفیته و به تعادل کامل رسیده.
در شروع رایحه ی سیب خشک شده، با شیرینی ملیح با رگه هایی از رز خشک شده ترکیب شد.
مثل رایحه ی رزی که برای رز پریک نوشته بودم، (رز خشکیده)
در درای دَون همچنان حالت خشک خودش رو حفظ کرد و ترکیبی از روایح چوبی به همراه نعناع هندی به کار اضافه شدند.
در نت ها، ایزو ای سوپر نوشته شده، که ملودی جان هم در مورد عطر فارنهایت به اون اشاره کرده بودن.
ایزو ای سوپر رایحه خشک، چوبی، با مشخصه هایی از عنبر، وتیور، پاچولی و ته مایه ی فنولیه.
رایحه ی بسیار شفاف و خنثی و عاری از احساس سنگینی.
ابدا تند نیست اما بسیار غنی و چند سویه است و به ندرت برای کسی آزاردهنده خواهد بود.

Love in White
تست روی پوست: شروع فرِش پرتقال و حرکت به سمت روایح فلورال و شیرینی بسیار ملیح. ترکیب بلنس شده ی نرگس و زنبق با رگه های خیس رز. بعد از مدتی، میل کمی به برنجِ معطر پیدا میکنه و حالت کریمی نامحسوسی به خودش میگیره.
از اواسط کار تا درای دَون گرمای ملیحی به دلیل نمایان شدن وانیل و چوب، وارد کار میشه..
(من رایحه ی یاس رو حس نکردم اصلا)
رایحه بسیار زیبا و ملیح و سافت. با پرفورمنس بسیار خوب و ماندگاری عالی. توجه داشته باشید تا حداکثر ۳ پاف بهترین عملکرد رو داره.
فضاش برای من تداعی کننده ی فیلم Little Women بود. خصوصا لباس هاشون که توسط طراح انگلیسی، ژاکلین دورن، از نقاشی های دهه ۱۸۶۰ الهام گرفته شده بودن.
لباس های پفی، دامن های لایه به لایه، انواع چین، پاپیون دوزی و مروارید دوزی و..
بیشتر میتونه عطر Amy یا Meg باشه.
دورن، طرح لباس های ایمی رو، از امپرسیونیست های فرانسوی که برای تحصیل به پاریس میرفتن الهام گرفته بود.
و یا لباس های مگ، از آثار هنری پیشارافائلی ها الهام گرفته شده بود که همزمان با امپرسیونیست ها کار میکردن.

بلاسم لاو
شروع فرش و بسیار شیرین به همراه یه عالمه گل. برای من اول رز پررنگ تر بود و بعد ترکیبی از شکوفه ها.
دقیقا مثل باتلش بسیار صورتی و دخترونه بود. بعد از مدتی بطور نامحسوس حالت پودری به خودش گرفت و بعد از اون رگه های باریک گل ها با رایحه بادوم و وانیل بسیار شیرین تلفیق شدن. و در درای دون رگه های نامحسوس جیر و چوب و وانیل باقی موندن.
من زیر خیلی از عطر ها دیدم که نوشته شده بوی حرم و عطر مشهدی و غیره. حرم که اصلا بو نمیده! عطر مشهدی هم من بو نکردم تاحالا.
فکر کنم بوی رز برای افراد تداعی کننده ی حرم و عطر مشهدی و.. باشه چون پارسال رفته بودم به یک عطاری و اونجا اسانس خالص بعضی گل ها و مرکبات رو داشت. من میخواستم اسانس رز و ترنج رو بگیرم که بهم گفتن مگه میخوای بری حرم! آخرش هم نفهمیدم رز و حرم چه ارتباطی به هم دارن..

در کل این عطر برای من تداعی کننده ی بهار و باغ پر از شکوفه و گل بود. پرفورمنس خیلی خوب مثل اکثر عطرهای امواج و فصول مناسب برای پوشیدن عطر هم از نظر من، از بهار تا پاییزه، اما برای فصل تابستون ترجیحا شب ها که هوا خنک باشه.

زخم ها، دارک ترین عطر مزون
جدال بین سیاه و سفید، نیمه ی تاریک وجود آدمی..
این جدال و درگیری، تاریک و ژرفه
مادرش در گذشته عالی نبود و شاید هیچ وقت مورد تحسین کسی قرار نمی گرفت. همیشه لباس های تیره می پوشید. سعی داشت دخترش را جور دیگری تربیت کند. متفاوت با گذشته ی خودش، تحسین برانگیز و فوق العاده.
روی رژیم غذایی و ساعت خواب و زخم های دخترش وسواس زیادی داشت.
دخترش بسیار مضطرب بود، او نیز از فوق العاده نبودن می ترسید.مدام زخم هایی روی بدنش ظاهر می شدند. او بسیار ترسو و ناتوان بود.
اما همیشه آنطور نمی ماند. کم کم شخصیت سیاه نینا جان دوباره می گیرد. او خود نیز سیاه بودن را دوست دارد، چرا که او دیگر در آن نیمه ی سیاه خود ترسو و هراسان نیست و از چیزی باک ندارد.
با وجود اینها، نینا همچنان با ترس هایش دست و پنجه نرم میکند.
جنگ بین نیمه ی سیاه و سفیدش و تمام آن درگیری ها و بیماری های نینا در سالن رقص نمایان می شوند، و در آخر قوی سیاه پیروز آن میدان می شود.
حالا نینا تماما سیاه است، از چیزی هراسی ندارد و به خود می بالد. دیگر به زخم هایش توجه نمی کند و خود را برای هر اتفاقی سرزنش نمی کند..

راستش هم اسم عطر و فضاش و هم موسیقی تریلرش و اون زخمی که روی حرف M گذاشته شده، همه و همه من رو یاد فیلم قوی سیاه انداخت. این عطر باید عطر نینا باشه:)
در شروع سافت و شیرین و کمی پاچولی و در ادامه ی کار تند تر و دارک و سنگین شد. دقیقا مثل شخصیت نینا و حتی نوع لباس پوشیدنش که از اول تا آخر فیلم کلی تغییر کرد. مثل جدال بین قوی سیاه و سفید..
شاهکاریه این فیلم.

در شروع کار بسیار بسیار تند، رزینی و فلفلی، به همراه زنجبیل. به اضافه ی هل و عودی که بصورت ملایم در پسِ زمینه قرار می گیرن. مدتی بعد، از حالت اسپایسی خارج میشه اما همچنان کمی حالت رزینی خودش رو حفظ می کنه. در اینجا عود از پس زمینه خارج میشه و در کنار چوب قرار می گیره و تلفیق این دو باهم فضا رو بسیار دلنشین می کنه. در فاز نهایی، بوی ملایم چوب با روایح دودی تلفیق می شن و کمی مشک هم در این حین وارد کار میشه.
تغییر نت ها هارمونی خیلی زیبایی دارن.
یک نکته: فضای عطر کاملا اسپایسی و عودیه اما توجه داشته باشید عود اینجا باعث سنگین شدن رایحه نمیشه اما فضایی دارک رو تداعی می کنه.
استفاده از پاییز تا بهار و دارای پرفورمنس بسیار خوب و مهم تر اینکه پاف کمترش خیلی بهتر عمل می کنه، حداکثر سه پاف..

اما چرا جنایت اسکاندیناوی؟ کلا مزون اسم هایی که برای عطرهاش انتخاب کرده بسیار جالب و کاملا مربوط به فضای عطره. برای من جنبه ی روانشناختی هم دارن بعضی از اونها..

اما این عطر ابدا عطر گنگستر ها و یا جانی ها و آدمکش ها نیست. اسمش هم اصلا همچین چیزی رو نمیگه.
نوردیک نوار یا جنایت اسکاندیناوی یک ژانر داستان جناییه که معمولا از دید خود پلیس نوشته میشه و مرتبط میشه به ماجراهایی که در کشورهایی مثل سوئد و دانمارک و (کشورهای اروپای شمالی اگه اشتباه نکنم).. اتفاق افتاده.
اکثرا دارای مضامین پیچیده ی اخلاقی، صحنه های تاریک و سوت و کور و به ظاهر آروم و خنثی است.
بهترین سریال از این ژانر که میشه ربطش داد به فضای عطر، The Bridge هست که روایت کننده ی داستان های حماسی اتفاق افتاده در منطقه ای به اسم ساگاست.
توی این فیلم به مسائلی مثل کم رنگ شدن روابط خانوادگی و سست شدن بنیان خانواده در اجتماع و همینطور ایجاد مشکلات متفاوت به دلیل قانون مندی و یا سهل انگاری بیش از حد اشاره شده.
به علاوه تلاش بسیار زیادی برای حفظ جایگاه انسان و نشون دادن ارزش های انسانی فارغ از ملیت، فرهنگ، جنسیت، طبقه ی اجتماعی، و...صورت گرفته. و همینطور دغدغه ی زندگی کردن و به عبارتی خوب زندگی کردن در این سریال کاملا مشهوده.
همه ی این موارد سریال رو متفاوت و بسیار دیدنی میکنه. به عبارتی یک منیفست اگزیستِنشیالیستیِ قابل تامله.

سلام :(:
چه بسا سیر بودیم اما به زور بلعیدیم.
بله نمی شد درست جویدشون.. من که بعضی وقتا به انسولین نیاز پیدا میکردم یا سدیم هیدروکسید سر بکشم بلکه چربی هارو بشوره ببره:):
راستش این چند خط آخر ذهنمو چند ساعته درگیر کرده..

خیلی ممنون بابت معرفی این دو برند، رفتم چک کردم چه باتل های بامزه ای هم داشتن. میگردم حتما پیدا کنم کارهاشون رو.🌹🌹

دوتا چیز کشف کردم راجب این عطر
۱: پوشیدنش با لباس های تیره بهترین رایحه و پرفورمنس رو براتون به ارمغان میاره، و ابدا با لباس های روشن چیز جالبی از آب در نمیاد.
چون خودم ۹۹ درصد مواقع لباس های تیره حالا مشکی، سرمه ای، قهوه ای سوخته و .. می پوشم، همیشه بعد از دو سه پاف اسپری این عطر متوجه بهترین رایحه از جهت کیفیت و عملکردش میشم. که منظورم از عملکرد اینجا تنها ماندگاری و پخش بو نیست، کیفیت تغییر نت ها هم مد نظرمه. چند وقت پیش خیلی اتفاقی یه پلیور صورتی پوشیدم و دو پاف هم اسپری کردم ازش و نمیدونم چرا ولی اصلاا اون تغییر نت و عملکرد عالیش رو نداشت. انگار بهش بر خورده بود:)
و ۲: اگر این عطر رو اسپری می کنید سیگار برگ نکشید همراهش. احتمال غش کردن بعدش وجود داره.
در کل سیگار نکشید باهاش، هرچند ترکیب بویی که ایجاد میشه مخصوصا با سیگار برگ خیلی چیز جذابی میشه اما قشنگ محتویات معده زیر و رو میشن😄
یاد متن آقای مسیح افتادم که نوشته بودن یه حسی داره انگار پوست تنت یخ زده اما ارگان های داخلیت از گرما دارن متلاشی میشن. دقیقا همچین چیزی اتفاق افتاد.

راستی نمیدونم اون شاد باش قسمت آخر رو به من گفتید یا خانم هانی. ولی من شادِ شادم. درسته که زمستونه ولی من با حداقل ها خودمو شاد نگه میدارم. درگیر هابیل و قابیل و مرگ و سمفونی مردگان و‌... هم نمیشم. هرچند تازه شروع کردم به خوندنش.
میدونید تهش میگم ولمون کن بابا😆

سلام دوباره به آقای مسیح عزیز
من یه بخشی با اپیکور موافقم و از طرفی یه جا با هایدگر.
مثلا اونجا که به گفته ی خود هایدگر مرگ به وجود ما معنا می بخشه رو قبول دارم و یا اینکه گفته بود: امکان ناممکن بودن هرگونه وجود. وجودی ترین تعلق. پیوند شکن و تفوق ناپذیر. درستن از نظرم اما این که اپیکور می گفت ترس از مرگ میتونه اختلالات توی تعادل روانی اینجا کنه هم قبول دارم. آدم نباید به خاطر ترس از مرگ از خودش لذت هارو دریغ کنه البته نه اون لذت های گذرا بلکه لذت هایی که در روان و زندگیش تاثیر مثبت میزارن و شادی بخش ان.
ولی با گفته ای که میشه ازش نتیجه گیری کرد مرگ یعنی عدم آگاهی و به ما هم ربطی نداره مخالفم:) ولی بله مرگ بزرگترین مسئله ی ما نیست، درسته. نباید باشه واقعا..
گفتید بگذریم ها من دارم باز زیاد حرف میزنم.

واقعا:) جدید و متفاوت
برعکس the blue dancers ما نه بک استیج داریم و نه رقص تمرین می کنیم و نه لباس مخصوص داریم.
یه استایل کژوال و موهای پخش و پلا:))
اتفاقا ایده ی جالبی میشه ها، نقاشی پاپ آرت از این ورژن جدید:)
و اینکه بی شک درون بسیار زیبایی دارید که زیبایی هارو میبینید حتی از دور💖