بعد از مرگ آیدا، زندگی ما مثل بهمن بزرگی از برف در سراشیبی دره‌ی مرگ فرو می‌غلتید، و هیچ‌کس نمی‌توانست یا نمی‌خواست جلوش را بگیرد..
مرگ که می آید آدم وقار اصلی خودش را پیدا می کند:)
سلاام ، از هابیل و قابیل نوشتید. همین چند روز پیش داشتم کتاب سمفونی مردگان رو میخوندم که اول صفحه اش هم همین متن اومده بود:)
خلاصه که دو پاف از این عطر و کتاب سمفونی مردگان..

سلام خانم هانی🥰
فکر کنم ghostly kisses رو هم دوست داشته باشید پس.
از نظر کانسپتی یاد آهنگ desert rose افتادم اما بخوام مودشو بگم apocalypse از cigarettes after s..e..x.
You leapt from the crumbling bridges
Watching cityscapes turn to dust
Filming helicopters crashing in the ocean from way above
Got the music in you, baby
Tell me why:))
You've been locked in here forever and you just can't say goodbye:))
ممنونم از وجود شما🌹
راستی oscar and the wolf هم هست:))

حالا این بار میشه شما مارو ببخشید؟
شرمنده که به بتتون بی احترامی شد.
هم آدم هارو بت میکنن و هم اشیا و اجسام رو.. داره میشه حکایت گوالتیری که هرکی دوسش نداشته باشه باید کتک بخوره.
آقای افشار به شوخی میگن میخوان با کلنگ بزنن وسط فرق ملاج کسایی که باکارات میپوشن، همه می خندن یهو یکی بعد از چند هفته در میاد میگه اساتیید بی احترامی میکنن. چه خبرتان است؟

سلام ملودی مهربون💗
خیلی خیلی ممنونم از محبتتون🌹🌹

کلا عکس هایی که با عطرهای این برند منتشر میشن بسیار جالب و خلاقانه اند و زیبا.
اگر به عکس عطر autoportrait دقت کنید، متوجه میشید که این عکس، تصویر منعکس شده یک منظره، از آبه :))) انگار طبیعت خودش خودشو نقاشی کرده:)
با توجه به اسمش باید متوجه شد که این عطر رو باید برای خودتون بپوشید، نه برای پرفورمنس و بازخورد و خوش آیند دیگران و..
و از اونجایی که پخش بوی متوسطی داره اگر بخواید دیگران رو هم متوجه عطرتون بکنید فکر کنم باید ده تا پاف بزنید که خب اینجوری بخوایم به قضیه نگاه بکنیم خریدش خیلی نمی صرفه.
ولی اگر هر سری در حد دو پاف حاضرید ازش استفاده کنید و با خودتون کیف کنید انتخاب خیلی خیلی خوبی میتونه باشه.
من بعضی وقت ها چوب دارچین می خورم و وقتی که جویده میشه یک دفعه طعم بی نظیرش به همراه تندی فراوان خودشونو نشون میدن. این عطر هم دقیقا یادآور لحظه ای شد که دارم یه تیکه چوب دارچین میجوم و زبونم حسابی میسوزه. یه شیرینی معمول و ملایمی هم داره.

به قول پیکاسو: همه ی بچه ها هنرمند هستند. مشکل این است که چگونه وقتی بزرگ شدند هنرمند باقی بمانند:)
هر چی ذوق بود تو این مدرسه ها از بین رفتن.
دبیرستان که بودیم سر نمره ی فیزیک و حسابان با هم رقابت می کردیم. 19 می گرفتیم همه تشویقمون می کردن. خودم تو کارنامه فقط نمرات شیمی و حسابان و فیزیکم چک می شد. 19 گرفتی؟ باریکلا دختر باهوش..
ادبیاتو هیچ کس نمی دید. شعر حفظ می کنی؟ دیوونه ای مگه؟ نازنین تست بزن. پاشو بیا اینجا سینماتیک حل کن ببینم، نشسته مولوی میخونه. بیا معادله مثلثاتی حل کن ببینم چقدر سرت میشه، یه سهمی خوشگل بکش استاد ببینه..
درس داری نشستی سیاه قلم کار میکنی؟ تست بزن بچه جون، تست بزن استعداد درخشان...
امیدوارم هیچ کس اینجوری لای منگنه و در و دیوار گیر نکنه...

قلب صحرا:)
اسپایسی، چوبی اورینتال که به سمت شیرینی ملایم و روایح گلی میره.
بیشتر به سمت مردانه میل پیدا میکنه مثلا 64 درصد مردانه و 36 درصد هم زنانه باشه. و بالای سی سال از نظر من چون سنین پایین تر رو خیلی شاید جذب نکنه. اما خب اگر آهنگ desert rose از sting رو الان یکی برام بزاره شاید وسوسه بشم که میشم قطعا و می پوشمش:)
I dream of the rain
I dream of gardens in the desert sand
I wake in vain
I dream of love
As time runs through my hand
This desert flower
No sweet perfume ever tortured me more than this
نمی دونم چرا مود کارهای این برند یه جوری منو یاد آهنگ های Cigarettes After S..x می اندازه، دلم میخواد دونه دونه بشینم ترک هاشو گوش کنم و بعد برای بیوفورت هم Wolf Hoffmann:) خودمم نمی دونم واقعا چرا ربطشون میدم به هم..

Dancing lights
نور های رقصان، شفق قطبی:)
من قبلا هرجا عضو می‌شدم نام کاربریم رو aurora میزاشتم.
یکی دیگه از آرزوهای من دیدن این منظره ی خارق العاده است. البته مغزم در اینجور مواقع به صورت خودکار باعث میشه من خوابشونو ببینم و کیف کنم:)
این جریان مال دوسال گذشته است..
شب ساعت ۹ رفتم خوابیدم و خوابی که دیدم عجیب حال من و خوب کرد.
نیمه شب، تنها در قطب مغناطیسی شمالی، سوز و سکوت محض، سنگین. کلبه ها مایل ها با هم فاصله داشتند و اکثرا چراغ سر درشون روشن بود.
خندیدم و روی زمین دراز کشیدم. آسمون صافِ صاف بود. سیاهی مطلق.
نمیدونم چقدر بود که داشتم سقف سیاه بالای سرم رو تماشا میکردم که دیدم حاله هایی از نور های متوالی و رنگی به سرعت نمایان شدن. صدای زمزمه میومد اما نمیدونم دقیقا چی بود. اون ستاره ها همینطور که می رقصیدند و رنگ هاشون پررنگ میشد، به سمت من نور پرتاب می کردند. انگار همشون یکی یدونه فشفشه دستشون باشه و اونو به طرف من گرفته باشن.
چشمامو که باز کردم ساعت ۶ صبح بود. طبق معمول بین مرز باریک رویا و خیال گم شده بودم.
پاشدم لباس پوشیدم و صبحانه ای مختصر خوردم و رفتم بیرون.
موسیقی پلی شد و من دویدم..
Stay in the middle of the road at night
We're heading towards an alaskan sky
Just hang onto me for the ride of your life
We'll connect the stars across the sky
Headed to the northern lights
The night has just begun
And we only want to close our eyes
And take a trip around the sun
دقیقا عین خوابم! شروع فرش و خنک ترنج و نعناع و بعد از مدتی بهارنارنج و گل های یاس و سدر بسیار فضا رو دلنشین کردند و در آخر رایحه ی چوب و مشک گرمای زیبایی به عطر بخشید:))
این برند واقعا دوست داشتنیه.

تصور کنید،
دخترانِ شهر، پرسش کنان
اطراف پسری مسافر جمع شوند. او از کجا آمده است؟
وقتی لب برکه صورتش را می شست، آنها تماشایش می کردند.
پسری کنجکاو است و آنها در این فکر اند که او از کجا آمده.
پسر می گوید:« زیباترین مکان های دنیا را دیده ام، با این حال حس می کنم دستگاهی متحرک هستم. که همه چیز را از پشت یک صفحه می بیند. نمی تواند غیر از این باشد. اما، شاید حقیقت نداشته باشد.»
تصور کنید،
دختران او را به بالای تپه می برند. شبی نیلگون است و هوا سرد
پسر گیج و دستپاچه است اما وقتی دختران دورش جمع می شوند حرکتی نمی کند.
آنها زیاد هستند و همگی از خوشی های زندگی آواز می خوانند.
و پسر فریاد می زند:« چرا نمی توانم با شور و احساس با آنها آواز بخوانم؟ انگار که همیشه کور بوده ام!
نمی دانم چرا شما دختران انقدر مهربان هستید. چون خیلی های دیگر هستند که زندگی شان به تباهی من نیست!»
حال اتفاقی آنجا افتاد
بوی چمن بود و یا شاید هم هوا
اما دیگر ناامیدی در کار نبود!
آن شب اتفاقی افتاد. شاید دختران چراغی در قلبش روشن کردند و اوضاع را روبه راه کردند.
چون پسر هرگز، تا به حال آنقدر احساس سرزندگی نکرده بود.. Indigo Night Tamino.

چهار پاف، گیتار، جمعی از دوستان صمیمی و خوندن indigo night.
با اینکه تا به حال جلوشون نخوندم اما بی شک یکبار این کار رو خواهم کرد. این عطر رو میپوشم و آهنگ رو کاور می کنم. حس و حالش دیوانه کننده است!! دیوانه کننده!

از دور نگاه نکن
بیا جلو
بیا و تماشا کن. بیا نزدیک، نزدیک تر، خیلی نزدیک تر..
تمرکز کن
حواست باشه عجله نکنی! زمان می بره، زمان طولانی.
پس زمان بزار و دقت کن.
بیا به دنیایی جدید، به نمایی جدید.
صحبت نکن! نباید صحبت کنی!
بیا و واقعیت خالصو از دل روایت، لحظات و حالات و کنش ها و واکنش ها بیرون بکش.
حالا در حال برقراری ارتباط احساسیِ عمیق هستی، با چیزی که تماشا می کنی.
حالا درک میکنی و همینه که میگم صحبت نکن.
لحظه ی درک کردن و ورود به عمق ماجرا، کلمات نیست و نابود میشن. ساکت و صامت.
کلوز آپ نه صرفا به تصویر و سینما، بلکه به هرچیزی روح و عمق میبخشه. باید تماشا کرد..