Le Labo Baie 19

•بِی۱۹. 

کمی دشوار است اولویت کلماتی که قصد دارم چیدمان کنم.

•سبزگونه اما آغشته به خاکستری، پچولی، کمی خاکی، پِتریکور، آروماتیک، کلاسیک، عرفانی، مات، معتدل، نیمه-خنک، تمیز و کمی مرطوب، بسیار خوش‌پوش.

•کلسیکال راک، راک، سافت‌راک.

•کاراکتر اصلی کیست؟

امکان ندارد پس از هر بار استشمام این اثر بلافاصله ترک Curse of the Traveller از جناب Chris Rea برایم تداعی نشود. اصلا بِی۱۹ متقارن است با این قطعه.

•بِی۱۹؛افسون رهرو: 

مرد، جاافتاده و تنهاست. ریشِ پر و مرتب. نگاهی نافذ که در سایه‌ی فرورفته‌ی‌ چشمانش، گیراتر شده است و تواناتر. باران پاییزی می‌بارد و آسمان تیره. قطرات آب بر پیکر کت چرمی مشکی‌اش فرود می‌آیند. سپس از روی دوشش رهسپار چکمه‌های دست‌دوزش شده و بر خاک و آسفالت جاده آرام می‌گیرند. به آرامی در حال حرکت است، و تلالو نور ملایم روی بدنه‌ی نقره‌ای هارلی دیویدسون دسته‌ کوتاه.

صدای چرخ‌دنده‌ها و قطعات هنگام تعویض دهنده و نجوای دلنشین موتور روی آسفالت ابریشمی.

باران همچنان بر جاده می‌بارد و لحظه ابدیست.

•زیبایی‌شناسی:

این کار از جمله روایحی است که بوی خاک باران خورده می‌دهد که به اصطلاح آن را “پتریکور” می‌نامیم. که حاصل فرایندی است از تماس قطرات باران و مولکول‌های هوا با باکتری‌های به خصوصی که در خاک وجود دارند.

از آنجا که آسمان و زمین یکدیگر را ملاقات می‌کنند، زیباست. آسمان بشارت خود را بر زمین آورده و خاک خود را به او تقدیم می‌کند و عطر این سنتز در هوا می‌پیچد. مرثیه‌گون و عرفانی.

•استایل:

کت چرم مشکی کمی کدر، پیراهن کژوال سرمه‌ای یا سبز تیره با چهارخانه‌های درشت و ساده و تیشرت خاکستری زیر آن ، نیم‌بوت مشکی می‌تواند یا جیر باشد یا کدر مانند کت، اکسسوری نقره از جمله انگشتر، گردنبند و دستبند. عینک از سری وِی‌فِرر Ray-Ban.

ساعت می‌تواند بند فلزی باشد و یا بند چرم مات. شاید همیلتون.

•رایحه:۹(از زیباترین و استثنایی‌ترین روایحی که استشمام کردم).

طراحی شیشه: ۸-۹