The Dream of Sicily

مندورلو دی سیچیلیا؛

چون سواحل مدیترانه

چون آفتاب گرم سسیل

این عطر درست همانی ست که از سواحل سیسیل به یاد خواهد ماند..

عطر بادام _ آفتاب _ بافت روستایی|سنتی و نمایانگر اصالت.

فضا باریکه راهی مرکباتی دارد که به سرعت محو می‌شوند؛ سپس دربی می‌گشاید به محلی روشن، صمیمی، خامه‌ای، گورمند و گلی که حاصل رقص بادام و یاس است..

یک ایتالین ستایل.. مردی که بر ساحل، آهسته و با اعتماد به نفس قدم میزند.

پیراهن لینن راه راه متشکل از رنگ‌های سفید و آبی/ یا تک رنگ به رنگ های سفید، کرم، و شیری با سه دکمه اول باز به تن؛ و شلواری از پارچه کتان خاکی روشن یا سرمه ای پوشیده و یک لوفر چرم/ جیر به رنگ قهوه ای روشن به پا دارد..

آن‌ طرف تر، پسری گیتار در دست ترانه زیبای L’italiano را می‌نوازد و جمعیتی اندک می‌رقصند و با او هم‌خوانی می‌کنند..

عطرِ گل ایلنگ از میان سیم‌های گیتار بر‌میخواهد؛ آن تلألو خورشید، یک دم رایحه ای میوه ای، فضایی عمیق و به غایت ظریف!

عمر این عطر تا زمان رسیدن به درای دَون اش همان‌قدر لذت‌بخش اما کوتاه است که آن موسیقی.. ختم می‌شود به گرمای مانده در دلِ شن‌های ساحل، نرم و مخملین به حضور وانیل، و رد پایی شیرین_ میوه ای_ پودری از رقص دختران و پسران جوان.

اما با این حال بسیار شایسته است.

اصالت، ظرافت، استحکام و قامت یک ایتالیایی را یکجا و بی‌تکلف به مخاطب عرضه میکند؛

نت ها سر جای خود و آکورد ها منظم اند و همگی به درست‌ترین میزان خود.

کم پیش می‌آید عطری ساده و به اندازه باشد و بدین جهت به کمال رسیده باشد. نظیرش را مثلا در عطر سایپرس از کلایو دیده ام.

عطرهای ایتالیایی و انگلیسی :) همانی اند که می‌دانند باید باشند..

رایحه کاملا یونی‌سکس است؛ اما من برای آقایان آن را قابل‌تر می‌دانم.

اگر آن آقا همراهی نیز داشته باشد به گمانم همراهش باید دولچه آمالفی پوشیده باشد؛ با پیراهنی ساحلی و رنگی، چون فضای کارت‌پستالیِ شهر آمالفی، شیطنتی مرکباتی، تند و تیز و تازه.