CARON - Yatagan

*با کسب اجازه از حضرت حافظ*

هرچند پیر و خسته‌دل و ناتوان شدم
هربار که عطر زدم انگار نوجوان شدم

شکر خدا که هرچه پسند کردم از عطور
در ناخریدن‌اش به گرانی کامران شدم

روزی که ناگهان ماشین‌ام بَرِ جاده ایستاد
من هم چو او عاشق "یاتاقان" شدم

در وصف این کار باید گفت:
شیر همون شیره، حتی اگه پیره.
درسته تاریخ لانچ این ادکلن خیلی خیلی قدیمیه، اما رایحه اش فراتر از زمان هست، هیچ وقت قدیمی و دموده نمیشه، انگار یک ادکلنیه برای تمام ادوار. حداقل از نظر من.
یک چیز دیگه ای هم که طی این چند روزی که دستریز این کار رو تهیه کردم، فهمیدم، اینه که انگار رایحه اش اعتیاد آوره.
یک دستریز 10 میل رو در عرض 5 روز تقریبا به نصف رسوندم. طی این 5 روز، هیچ ادکلن دیگه ای نتونستم استفاده کنم. به محض اینکه رایحه اش روی لباسم محو میشه، ناخوداگاه کشیده میشم سمت شیشه اش و مجدد اسپری میکنم و هی بو میکشم

کارون یکی از ارزون ترین نیش هاست و کارهاش اغلب خط بوی خاصی رو دنبال میکنن که این مدل الهام گرفته شده از یک جنگل کاج و بلوط هست. به این فکر کنین که مقدار زیادی از برگهای تیز کاج رو همراه با یک بلوط روی تنه بریده شده از بلوط له کنین و بعد بوش کنین. میدونم به شدت بوی عجیبی داره ولی یکی از دوستان من عاشق این بو هستش. بهم میگه وقتی میزنمش انگار رفتم توی جنگل.
ولی در نهایت این عطر چیز زیادی برای گفتن نداره. درسته بوش خاصه ولی هر بویی برای هر کاری نیست. نمیشه بوی جنگل رو به خودمون بزنیم چرا که ما جنگل نیستیم. سیر هم چاشنی و خوشبو کننده غذا هست ولی نمیشه که به جای آدامس سیر بخوریم. من هنوز نمیدونم کجا باید این عطر رو بزنم.
پخش بو: متوسط و بعد رو به کم. ۵ الی ۶ پاف. دقت کنین که بوی تندی داره.
ماندگاری: ۳ ساعت.
بویایی: هر چیزی جای خاصی باید استفاده بشه. این عطر نه برای کار خوبه چون بوش تنده و نه برای مهمونی چون بوش همه پسند نیست و نه برای پیاده روی چون پخش بوش کمه. مدت زیادی هست که دارمش ولی هیچ جایی نزدمش.
انگار باید عاشقش شد و بعد زدش چرا که در غیر این صورت نمیزنینش.

سلام به همه دوستان و اساتید محترم سایت عطرافشان. سال ۷۸ بود که در مغازه عطر فروشی ادوکلن یاتاقان ۳۰ میل که طرح شیشه اش شبیه جوان ماسک بود با مایع نارنجی پررنگ و درب مشکی و جعبه ای نوک مدادی نظرم رو جلب کرد. فروشنده گفت این ادوکلن بوی حشیش میده و به درد شما نمیخوره. شاید هم بخاطر همین اعتیاد آوره. با این که کنجکاو شده بودم ولی از خریدش صرفنظر کردم تا اینکه سال ۸۲ یک شیشه ۲۸ میل تولید سال ۲۰۰۳ با همون طرح و رنگ و اینبار با جعبه ای بژ رنگ رو خریدم و هنوزم نصفه داخل کلکسیونم هست. رایحه بسیار تلخ و اسرارآمیزی داره با ماندگاری معمولی و پراکندگی نسبتا ضعیف و اعتیاد آور. با اینکه ۲۰ سال از خریدش میگذره اما واقعا کوچکترین تغییری در رایحه و کیفیت این ادوکلن نمیبینم. شاد و خوشبو باشید.

هوش‌دارید! که کارن یاتاقان جاسوس جنگل است در شهر.
هر جایی نزنیدش
زیاد باهاش ور نرید
به درد جلسات کاری نمی‌خوره
جلسات خصوصی هم که اوه اوه بی‌خیال
شاید فقط تو مهمونی‌های صمیمی و بلاتکلیف خطری نداشته باشه؛
سعی کنید همیشه تو یه صندوقچه تو تاریکی محبوسش کنید؛
پیرم که هست؛ کار کشته‌تره
البته از یه دوستی شنیدم که تو چند سال اخیر، زندگی شهری بهش افتاده و تغییر جبهه داده واسه این‌ور بازی می‌کنه، ولی بازم ممکنه چند جانبه باشه.
همونطور که لابد می‌دونید سلاحی که بیشتر ازش استفاده می‌کنه چوبه. ولی گیاهان سمی دیگه‌ هم تو دست و بالش داره.
بی‌تربیت هم هست. گاهی دود می‌پوفه تو صورت‌تون؛ البته پدرخوانده رو چه به بی‌ادبی، ابهتش با پاشنه‌ ادب‌رو خرد می‌کنه.
نگاه به نت‌های سبزش نکنیدا. اهل صلح نیست. مثل کمودو یهو دیدید حمله کرد.

حجم انبوهی از روایح سبزی که داره با اون کاستاریومی که ته شیشه خوابیده و زمزمه‌اش به وضوح شنیده می‌شه، یه معنی بیشتر نداره:

شما در میانه‌ی جنگلی مه‌آلود با گیاهانی جورواجور چشم باز می‌کنید. یا بمانید و داروینیست‌وار و نیچه‌طور قوی شَوید و زندگی کنید یا فرار کنید و راهی به شهر با عطرهای معمولی و متمدن‌اش پیدا کنید.
اونقدرام عجیب و پیچیده و سوررئال نیست که بخوام بگم فیلم the lobster رو ببینید، ولی می‌ارزه یه کوچولو نگاش کنید.
قدیمی‌ها می‌گن خود یاتاقان وقتی پاش به شهر رسید، قوی شد و موندگار شد و زندگی کرد و زندگی ساخت. سال‌های مدیدی بووود و همچنان هم هست. تکاملی عجیب برای یک عطر:
انسان‌وار؛ بلکه میمون‌وار؛
یعنی از عمق جنگل به قلب تمدن و شکوفایی؛ البته برای امروز نوستالژیک و کهن.

یکی نبود بگه چه کاریه؟
اومدی بین انسان‌ها که چی بشه؟
ما یه هفت هشت میلیارد آدم دور هم جمع بودیم و شوربامون‌رو می‌خوردیم و دوغ‌مون‌رو سر می‌کشیدیم دیگه.
مدام هم که اضافه می‌شیم: آخرش کارمون می‌رسه به ?what happened to monday.

بابا خود ما عاشق جنگلیم جان تو. هنوز سویه‌هایی از dna اجداد جنگلی‌مون اطراف سلول‌هامون می‌پلکن بالاخره. ما می‌خواستیم بیایم اونجا‌.
دیگه زحمت شد.
شما تشریف آوردید.
حالا یه سوال:
چرا انقدر جنگلی شما؟
مثلا خوب بود یه ذره مثلا ها یه ذره جنگلی_خاکی باشید. از اینا که درختاش مثل سبیل آدمیزاد پا به پا، سانت به سانت درنیومدن و یه مجالَکی هم به خاک بی‌چاره دادن.
چرا انقدر عمیق و مه آلود و سنگین و مرموز؟
چند نفررو دیدم که می‌گفتن اصلا نفهمیدیم این عطره چی می‌گه؟ چی می‌خواد؟
جان تو پیچیدگی زیاد دیدیم و داریم. این روزا سادگی بیشتر به دردمون می‌خوره. د.یالوم بیشتر به کارمون میاد تا اسپینوزا. کوندرارو دوست‌تر داریم تا توماس مان.
مغز تخمه از سوپر مارکت می‌گیریم و مشت مشت می‌ریزیم دهن‌مون؛
آخه می‌دونی؟ دندونامون طاقت نداره، یه وخ از چیک پوست تخمه ترک برمی‌داره
از دندون‌پزشکم که می‌ترسیم.
این پیچیدگی‌ها خم‌مون می‌کنه
قلنج می‌شیم
می‌ترکیم
دوست نداریم اصلا
نمی‌خوایم!
همینجوری راحتیم
آرامش‌مون‌رو نخراش.

ترسیم لیمیت روشنفکری و ادراک
حلقه‌های فلسفه‌ی مضاف
نقد شعر و رمان
انگشت‌های بر گونه
زانو زده در پیشگاه مدرنیته
تسلیم بی‌حصر اگزیستانسیالیسم
مفسر آیات نیچه
به دور از فهم و نقد و دیالکتیکی کارساز و راه‌گشا و صرفاً:
نماد بارز انتلکتوئلیسم ناقص و فلج
اوه اوه. ببخشید یه لحظه کیبورد از دستم در رفت، پرت و پلا نوشتم.
برگردیم به عطر:
ببین داش یاتاقان! تو دیگه عمری ازت گذشته. باید بدونی که این‌ روزا کارهای دیور و بلگاری و ورساچه و موگلر و... بیشتر خریدار دارن تا عجیب و غریبی مثل تو. تو اگه می‌خوای امروزم خریدار داشته باشی، باس شمشیری باشی بر گُرده این گوژپشت مدرن... چی می‌گم؟ فرانکشتاین کج و کوله... از این حیوانی‌های جدید یاد بگیر!
یا اینکه با انکار ماهیت خودت، حداقل یکم ساده شو بخرنت. ریفرموله بهترین گزینه‌اس.
البته اینم بگم یه عده‌ای هم دیوونه‌ی موجوداتی مثل خودتن.
خوش به‌ حالشون‌. خوش به حالمون که عطرایی مثل تو _گرچه جاسوس_ هستند و اوقات خلوت و حتی جلوت‌مون‌رو پر می‌کنند و یه مجالی به این تخیل سوتی‌مون می‌دن.
و چه‌ کار حیاتی و مهمی:
پر کردن وقت! کوندرا گفت: باید کشت این وقت‌ چسبناک‌رو. حالا چه با تارزانی مثل تو، چه با کندن چمن‌‌های پارک‌ که خودم این یکی‌رو اصلا نمی‌پسندم. باز "در انتظار گودو" نشستن یه چیزی؛ یا حداقل به کشتن دادن چند میلیون هم‌نوع، لای جنگ جهانی یه حالی می‌ده، ولی کندن چمنای سبز پارک؟ نه جون تو!
هر وقت هوای چمن کردم تورو بو می‌کنم.
و حقم میدم به کارن که ریفرموله‌ات کنه. بوی جنگل و اجتماع عظیم درختان بر امر بوپراکنی نباس اونقدر بمونه که مخاطب‌ مجبور بشه خسته از امتداد وسیع جنگل، به باغچه‌ی معمولی و 'محصور' خونه‌اش پناهنده بشه؛ به بوستانی از روایحِ اهلیِ گل. مای وی نرم! دلینای مخملی! تازه بازم جا داری برای ریفرموله:
بزن بشکن خرابم کن
غلیظم من، شُل‌آبم کن
نخست چوبم چو گندم کن
وانگه در آسیابم کن

بذار آسیاب‌رو بوی یاتاقان برداره. نون‌مون طعم شِوید و نعناع بگیره و از تلفیق این سبزا با سیاهی‌ی مثل مشک لذت ببریم‌.
فقط دیگه اونجا یاتاقان بازی درنیار و شمشیر نکش. آسیاب می‌شکندت، خمیرت می‌کنه ها.
از ما گفتن.
این کارا شایسته زمان درگیری‌ات با یونان و روسیه بود.
الان عصر گفتگوها و نوشتن‌هاست.
بشین طومار بنویس. مثل من! بالاخره چند نفر آدم صبور پیدا میشن، تحملت کنن و احیانا دوستت داشته باشن.
و الا که مثل سهروردی باش و آخر کار، بی‌خیال گشودنِ قفل این "بدون عنوانِ" میشل باسکیارو شو و برگرد به جنگلت. ""ناکجاآبادی"" که شاید تو همون خلوت جنگل پیداش کنی و از این غربت پنجاه ساله خلاص شی‌.

غربتی خواهم ساخت
آشنایان همه را
جمله از حلقه‌ی غربت
به برون خواهم راند
دل به سر سر به دلم خواهم دوخت
چشم‌ها خواهم بست
پنبه در گوش گذارم شاید
شاید برسد روزی که
شانه‌ات من باشم و
زیر سایه‌ی زلفت...
بنشینم و سهراب بخوانم باز
و البته صائب تبریزی :)

سلام خدمت دوستان خوشبو.
امروز برای اولین بار و بعد از اینکه مدتها دنبالش بودم، تونستم یاتاقان رو تست کنم.
بعد از اولین اسپری، احساس کردم چقدر بوش آشناست، کلی فکر کردم تا یادم اومد، برای راهنمایی دوستان و کسانی که میخوان با قیمت پابین تر این رایحه رو داشته باشن، به اشتراک میذارم.
تقریبا 8 سال پیش، یه کار از فرانک الیویر خریدم به اسم بامبو مرد فرنچ، دقیقا دقیقا همین رایحه رو داشت، بدون ذره ای تفاوت

عجب!
پس اون بویی که دهه 70 از کارمندهای شیک با سبیل مرتب و کُت اتوکشیده و شلوار خمره‌ای میومد جناب یاتاقان بوده :)
این پیر خوشبو هنوزم جذابه
سوال: عطری با همین فضا ولی مدرن‌تر و جوان‌پسندتر سراغ دارید؟

کارون یاتاقان
یاتاقان عطری است که در میانه یا پایان یک روز پر تنش، در سه ساعت شما را ریفرموله میکند! اگر جشنواره ای بود با جایزه‌ای برای بهترین عطرهای تسکین بخش، کاندید همیشگی آن یاتاقان بود.
وجه نشاط آور و مسکن این عطر برآمده از روایح درمنه‌ی خشک و آکورد کاسترویوم است. من به تجربه ی خود بر این تاثیر صحه می‌گذارم و به دلیل همین ویژگی آن را به عنوان عطر ثابت استفاده نمی کنم چرا که استفاده مدام از یک رایحه‌ی مسکن همان چیزی است که بسیاری از طرفداران قدیمی یاتاقان از آن به «همبسته‌شدن شدید» به این عطر (اعتیاد به آن) یاد می‌کنند.

همگی میدونیم که یاتاقان یه قطعه بسیار مهم در خودرو هستش. به نظرم این عطر در کلکسیون عطربازها همون کار یاتاقان در خودروها رو انجام میده. یه عطر خاطره انگیر. یادش بخیر اوایل دهه 80 بود که در پروژه آزاد راه تهران شمال در جاده چالوس به عنوان نقشه بردار مشغول بکار بودم. یه سرپرست کارگاه داشتیم که که خیلی بد اخلاق بود. اصلا تیپ و قیاقه اش به یه مرد عمرانی نمیخورد. بیشتر شبیه زندانبانها بود تا یه مهندس عمران. سیبلهای چخماقی با ابروهای درهم کشیده و چشمانی نافذ. قد حدود 195 سانت، 4شانه و قوی هیکل. یجورای برای خودش هرکولی بود. خیلی هم با نقشه بردارها بد بود. چراشو نمیدونم. هربار که از کنارم رد میشد یه رایحه از بدنش استشمام میکردم. دوست داشتم یجورائی ازش اسم عطرشو بپرسم اما خوب زیاد رابطه جالبی باهم نداشتیم. تا اینجا رو داشته باشید تا بریم پلان بعدی. یه روزی با 4 تا کمکی در کوه مشغول نقشه برداری بودم.کار خیلی زیاد و باید زودتر کارو جمع میکردم و تحویل مشاور میدادم. خلاصه اینکه با هر سختی و مشقت بود کارو تموم کردیم. در حال بازگشت به کارگاه بودیم و باید کل مسیر را پیاده میومدیم. چون اصلا مسیری برای تردد ماشین آلات وجود نداشت. توی مسیر که داشتیم برمیگشتیم صدای ناله مانندی توجه ما رو به خودش جلب کرد. دنبال صدا رفتیم و دیدیم 4 تا بچه گراز در گودالی هستندو خبری از مادر نبود!. مقداری نون و میوه که همراه داشتیم برای اونها ریختیم و درحالی که مشغول خوردن میوه ها بودن من دست روی بدنشون میکشیدم. واقعیتش کمی هم ترسیدیم .درنگ جایز نبود باید زودتر میرفتیم. هوا داشت تاریک میشد و باید زودتر به کارگاه برمیگشتیم. در همین حال یه بوی آشنا به مشامم رسید! یاد سرپرست کارگاه زندانبانمون افتادم. اولش فکر کردم بوی گیاهان کوهستانی هستش ولی دیدم اصلا شدت رایحه نه کم میشه نه زیاد. ناگهان یاد نوازش بچه گرازها افتادم و دستمو بوئیدم.بله اون بوی آشنا بوی دست خودم و بوی بدن بچه گرازها بود. از اون ببعد توی کارگاه شایعه کردیم که بله مهندس ... بدنش بوی بدن بچه گراز میده غافل از اینکه ایشون عطر یاتاقان (یاتاگان) استفاده میکرده. حدودا 5 سال بعد بصورت کاملا اتفاقی با این عطر آشنا شدم و فهمیدم که اون بوی بچه گراز، بوی همین عطر بوده اش که زندانبان ما ازش استفاده میکرد. (داستان آشنائیم با این عطرو در فرصت مناسب براتون میگم) و از همون موقع از این عطر استفاده میکنم تقریبا هر سال 1 شیشه از این عطر در زمستان استفده میکنم. فکر کنم تا الان نزدیک 17 تا شیشه از این عطر خریدم. ایکاش این عطر هم مثل پورآن اوم شیشه های 500 میلی داشت تا مجبور نبودیم اینهمه پول برای بوی بدن بچه گراز بدم!

Caron yatagan
کارون یاتاقان

درود

یاتاقان ،زینو ،پورانوم ،آزارو ،هاوایی ، وان من شو و ..... اولین ادکلن هایی بودن که تازه وارد ایران شده بودن و بین این همه ادکلن پولدار ها از ۳ نوع ادکلن استفاده می کردن
یاتاقان و پورانوم و آزارو پورهوم
یاتاقان رو اگه رایحه شو استشمام کنید احتمالا متوجه میشید که رایحه اش براتون آشناس

رایحه پر جذبه ای داره
تلخ و گرمه کاملا
نت اولش تندی خیلی ملایمی احساس میشه
رایحه اش کلاسیکه و امروزی ها معمولا ارتباط نمیگیرن باهاش
ولی برای کسی که باهاش ارتباط گرفته آرامش خیلی خاصی داره
با بوی سیگار هم خیلی عالی میشه

ادکلنش رو سال ۷۰ خریدم
اون موقع ماندگاری و پخش عالی داشت
الان هم ریفورموله شده اطلاع دقیقی ازش ندارم

اگر زیر ۵۰ ساله تون هست سراغش نرید

و در آخر
یاتاقان
مردی که هیچکس خنده اش رو ندید