Dior - Purple Oud 2018

فوق العاده خوش بو.
عطری مرکباتی و عودی و فوق العاده.
بوش اصلا شرقی نیست و واقعا مدرنه.
خیلیها از پخش بوش تعریف کردن ولی واقعا خیلی معمولیه.

پرپل عود عطریه با رایحه شرقی متشکل از عود و زعفران و ادویه. اکثرا با رایحه چوب آگار یا همان عود آشنا هستید. رایحه ای ترش و کمی شیرین و میوه مانند که بیشتر شبیه آلبالو. رایحه غالب این عطر همین عوده. از اسم عطر هم مشخصه. در کنار این رایحه علاوه بر نت مرکباتی که پرتقاله یک بوی کثیف حیوانی ناشی از چرم در کنار رایحه کمی تلخ و باز هم چرم مانند زعفران وجود داره که به میزان زیادی از این دو رایحه استفاده شده و به همین دلیل یک بوی تلخ و انیمالیک قوی در این عطر ایجاد کرده. بویی که شبیه موادی از مشتقات نفتیه. بویی که من قبلا روی تیرهای چراغ برق چوبی استشمام کردم. روی تیرهای چراغ برق قدیمی روغنی مخصوص میزدن که از مشتقات نفتی بود و به عنوان عایق در برابر رطوبت و جلوگیری از پوسیدگی چوب استفاده میشد. منو خیلی یاد اون بو میندازه. رایحه ای کاملا رسمی و خاص داره. بعید میدونم تو همون مهمونی و مراسمات رسمی هم بازخورد خوبی بگیرید. تو سایت فراگرنتیکا لالیک انکر نویر اسپرت و گوچی گیلتی ابسولوت رو به عنوان عطرهای مشابه معرفی کردن که هیچ شباهتی به رایحه این عطر ندارن. من حتی کوچکترین شباهتی بین اینها ندیدم. پخش و ماندگاری غول آسایی نداره میشه گفت متوسط به بالا. قیمتش هم حدود پانزده میلیونه برای 125 میل. به نظرم به هیچ عنوان ارزش خرید نداره با همون پانزده تومن میشه سه تا کار نیش خوب یا پنج تا دیزاینری خوب گرفت.

مرا به بوی خوشت جان ببخش و زنده بدار
که از تو چیزی از این بیشتر نمی خواهم.

پرپل عود.

دلبره تازه پیدا شده ی من.
با تمام وجودم میتونم این رایحه بهشتی رو استشمام کنم و از لحظه به لحظش لذت ببرم.

شروع مرکباتی که دقایقی بعد از اسپری رایحه یک تم نسبتا ترش مانند بخودش میگیره که با تلخی عود و ته بویی شیرین از زعفران بالانس شده و دلبری میکنه.

دیگه زیاد داستان سرایی نمیکنم فقط دوستانی که تست نکردن حتما اگر شد امتحانش کنید.

واقعا باید این کار دیور رو بارها و بارها تحسین کرد.
این نظر رو بعد از 15 روز استفاده از رایحه مینویسم چون بشدت قرار بود ازش تعریف کنم، صبر کردم مطمعن شم بعد بنویسم..... با اطمینان میگم فوق العادس.

نا امید کننده است ، به محض اسپری تصویر بسیاری از عطرای چوبی وتیوری عودی و چرمی جلوی چشمتون رژه می ره دریغ از ذره ای ابتکار و نو آوری ، عود چهره ای کاملا چوبی دوده گرفته و رزینی داره که در قلبش وتیوری تاریک و لیمویی و گوگردی و تلخ و ترش می تپه به شکلی در هم تنیده که نه با قاطعیت می شه گفت عوده نه می شه با قطعیت گفت وتیوره ، اصلا هیچ کدوم نیست چرمه ، بگذارید خیالتون رو راحت کنم همه اینها به شکلی کاملا وحشی و حیوانی و سمی گونه حضور دارند و در کنارش فضای اسموکی و صمغی سرو و کاج سوخته بیداد می کنه ، این سبک رایحه تواناییش رو داره که لرزه به تنتون بی اندازه البته اگر مشابهش رو تا به حال تجربه نکرده باشین ، خلاف انتظاری که داشتم عود به مشام من بسیار مصنوعیه به شکلی که انگار حضورش مرهونه سایر نوت های چوبی و رزینی هست و به هویتی مستقل دست پیدا نمی کنه ، بی گمان شما هم مثل من سایه ای از تونکا و پچولی رو احساس خواهید کرد که در ایجاد این فضای سرد و تاریک و غبارگرفته و غمناک نقش دارند که بسیار کلیشه ای و بی اصالته ، دچار به اختلال و هویت پریشی ، شخصیتی توخالی رو در نظر بگیرین که صورت‌ از نقاب های کهنه ای گرفته که پیش از این بر چهره ی دیگران فرسوده شده…