PAPILLON ARTISAN PERFUMES - Salome

دستت به گیسوان رهایش نمیرسد از دوردست ها به نگاهی بسنده کن

سالومه
دختر هیرود دوم و هیرودیاس. عامل قتل جان باپتیست( در کتب دینی یوحنای تعمید دهنده، چقدر این اسم منو یاد جین باپتیست گرانویی میندازه) که داستانی مشابه داستان خیلی از اساطیر زن یونان داره( البته شخصیت حقیقی داره)، پر از روابط خانوادگی و عشق های نامعلوم با نزدیک ترین افراد خانوادش.
شاید واقعا عاشق بوده... شاید مجبورش کردن.... شاید دنبال محبت میگشت.... شایدم واقعا از اغواگری لذت میبرد.
""سالومه برای این که بهت بفهمونه چرا اینجاس، وقتو تلف نمیکنه. از اصلیتشم خجالت نمیکشه. از گذشته اومده.... با یه چمدون پر از خاطرات. از اون دست خانوماست که برای شام خوردنش هم لباس خاص میپوشه، یه عالمه کلاه و دستکش و لباسای ابریشمین هم داره که میدونه چجوری باهاشون دلتو ببره. ولی این لباسارو زیاد تن سالومه نمیبینید.... گفتم که، بی رودربایستی خواسته هاشو بیان میکنه!"

ایده ساخت سالومه برگرفته شده از شیپغ های برتر تاریخه. گزش اولیه برگموت که به فضای فکال گلی تو قلب این عطر میرسه؛ گل هایی مثل میخک و جاسمین که به شدت من رو یاد دوران طلایی کارون میندازن.
درای داون این کار همه‌ی اون اوکموس، کستوریوم و سیوتیه که یک نفر می‌تونه آرزوشو داشته باشه ... که روی بستری چرمی لطیف سوارن و با ابری از اسموک و یونجه احاطه شدند.
این کار همونقدری دلنوازه که یک پیراهن دست دوز قدیمی میتونه باشه...وقتی که کمد لباس هاتون رو باز میکنید و لا به لای یک عالمه لباس جدید تو سال 2019 ، اون رو با احترام خاصی میپوشید و ازش لذت میبرید.
سالومه رو باید پوشید و تا آخرین ذره جنب و جوشی که توی وجودمون میندازه رو ازش دریافت کرد. این عطر به معنای واقعی همون عطریه که سال ها هوس میکردم داشته باشمش"
ترجمه بخشی از ریویوی یکی از دوستان خانوم لیز مور

بهترین رایحه ی انیمالیک با قیمت خیلی خوب.پریسال قیمتش حدود ۸۰۰ تومن بود و ایکاروس عزیز به من گفت که این عطر بهترین عطر زیر یک میلیون دنیاست.
الان دیگه قیمتش به حدود دو میلیون رسیده ولی جدا از مساله ی قیمت این عطر فقط به درد استفاده ی شخصی و خصوصی میخوره. در جمع استفاده کنید همه رو از خود فراری میدهید و ممکنه از دوستی صمیمی بشنوید:
چرا بوی عرق میدی؟....خخخخ

چند وقت پیش از خانم مورس پرسیدم چه چیزی الهامبخششون بوده برای ساختن سالومه؟
پاسخشون این بود:
یه عکس قدیمی از یه دختر برهنه در سال 1920،
من واقعا میخواستم با این عطر یک احساس قدیمی رو ضبط کنم

کانسپت در عطر( این یادداشت یک برداشت شخصی ست)
کانسپت یا ایده به نظر من یکی از مهمترین و سخت ترین مراحل خلق یک عطر هست.
در واقع کانسپت یک عطر منبع الهام عطار برای خلق عطر هست.
البته من فک میکنم در مورداکثر برندهای دیزاینری این جور نیست که هر عطاری اول ایده ای رو تصور کنه و بعد از منظر اون ایده کار جدیدی خلق کنه. بلکه هر عطار به فراخور سلیقه و توانایی و نیاز بازار و.. یکی از دسته های اروماتیک ،چایپر،مرکباتی ،گلدار،شرقی،چوبی یا چرمی رو انتخاب میکنه و سعی میکنه تو چارچوب پذیرفته شده اثر قابل قبولی ارائه بده و حتی الامکان با ترکیبی جدید کار جدیدی خلق کنه.
درواقع تو این کارها نام عطر چندان بیانگر ایده عطر نیست و بلکه نام عطر بیشتر برگرفته از نام برند یا نتهای اصلی یا نهایتا توصیف و تشبیهی از حال و هوای عطر هست.
این روند به اصطلاح من کلاسیک طراحی عطر حتی در بعضی از برندهای نیش هم دنبال میشه که البته ریسک کمتری هم داره و اقبال بیشتر عامه رو در پی داره.
اما در بعضی از برندهای غالبا نیش کانسپت واقعا بر روند طراحی اولویت داره. یعنی طراح قبل از طراحی ایده یابی میکنه و بعد روند کار رو طی میکنه و این مساله مشخصا در نامگذاری عطر منعکس میشه.
البته در مواردی ممکنه این روند به صورت معکوس یا اتفاقی و..صورت بگیره اما در هرشکل داشتن کانسپت از ویژگی های اصلی این عطرها هست.
این کانسپت در ساده ترین و مینیمالیستی ترین حالت ممکنه تلاش برای خلاقیت با تاکید بر یک نت به خصوص باشه. مثل خیلی از کارای برند لی لابو.
ویا در مراحل بالاتر این ایده یابی میتونه استفاده از نت هادرجهت تلاش برای القای کاراکتر در عطرها با توجه به تیپولوژی های شخصیتی باشه.
به عنوان مثال فلفل و تنباکو میتونن بیانگر مردانگی باشن و یاس و روایح لوسیونی بیانگر زنانگی.
چوب و دود میتونن بیانگر جدیت و رسمیت باشن و بنفشه و انجلیک بیانگر عشق و صمیمیت.
اسطوخودوس و سرو میتونن بیانگر جا افتادگی باشن و روایح میوه ای و شیرین بیانگر شور جوانی.
ادویه و رز میتونن بیانگر علاقه به شرق و عرفان باشن و روایح الدهیدی و فلزی بیانگر علاقه به مدرنیته.
عود میتونه بیانگر علاقه به اشرافیت باشه و خاک و ایمورتل بیانگر علاقه به اصالت روستایی.
اما کار وقتی پیچیده میشه که منبع الهام عطار چیزی انتزاعی تر و خارج از زبان نت ها باشه.
علی الخصوص تو سالهای اخیر این قضیه خیلی رواج پیدا کرده که زمینه های مختلف فرهنگ و تاریخ و ادبیات و سینما و علوم و..منبع الهام عطار برای ایده یابی قرار میگیره.
حالا گاهی این منبع ایده یابی دارای ما به ازاهایی نمادین تو دنیای عطر و نت ها هست اما گاهی این مابه ازاها مستقیما وجود ندارن و کار عطار برای انتقال این کانسپت به مخاطب واقعا سخت میشه.
به عنوان مثال وقتی اقوام و ملیت ها و تاریخ و جغرافیای اونها منبع الهام عطار میشه نت ها و روایح خاص هر منطقه و هر ملیت و فرهنگ و.. تاحدی میتونه زبان کار عطار برای بیان ایده ش باشه.
لوتوس میتونه نماد مصر باشه و ییلانگ نماد خاور دور..
نرولی میتونه نماد ایتالیا باشه و سکویا نماد امریکا.
لابدانوم میتونه نماد خاورمیانه باشه و مر نماد افریقا.
توتون میتونه نماد امریکای لاتین باشه و کشمیر نماد ...
حتی درموارد زیادی عطار برای یافتن کانسپت جدید به سرزمین های جدید سفر میکنه. مثل سفر خانم زاروکیان قبل از طراحی عطر ریممبر می به هند یا سفرترنزی به نپال قبل از طراحی عطر لیلیپور.
اما درموارد انتزاعی تر مثل زمانی که ادبیات یا سینما یا موسیقی و..منبع الهام عطار تو ایده یابی قرار میگیره کار از چند جهت خیلی پیچیده تر میشه.
اول این که زبان نت ها دارای حرف های معدودی هست و بیان هر مفهومی به زبان نت ها و روایح ممکن نیست.
دوم اینکه فرض بر اینکه این بیان صورت بگیره انتقال این ایده به مخاطب با همون تصوری که عطار در ذهن داره بعضا غیر ممکنه مگربا اشاره مستقیم به داستان در نامگذاری عطر.
سوم اینکه حتی اگه هر دومرحله بالا بی نقص انجام بشه این سوال در بسیاری موارد همچنان باقی هست که ایا نتیجه کاررو بعد از صرف هزینه های بعضا گزاف این ایده پردازی( با در نظر گرفتن همه اختلافات در سلایق) میشه عطر تلقی کرد و اصولا ایا این ایده به ضعف های اساسی که در عملکرد عطر ایجاد میکنه میرزه یا نه.
نمونه ناموفق این سبک ایده یابی رو به نظر من تو عطرهای لوکرتیا و ماندراگولا از ترنزی یا اندی وارهول از باند ناین یا موزیک فستیوال از میسون مارتین و.. خیلی نمونه های دیگه میشه پیدا کرد.
البته در هرصورت تلاش برای ایده یابی و خلق کانسپت در هر زمینه ای قابل ستایشه اما به شخصه معتقدم مثل هر هنر دیگه ای زبان هنر عطر هم دارای تعداد محدودی از حروف هست و این خطای دید در مرحله انتخاب و بیان کانسپت هست که علت اصلی شکست بسیاری از عطرهای نیش ولو از برندها و عطارهای معروف و موفق شده.

ای مبسوطِ وَسیم؛ طاقِ خطر
در آتشِ آغوشِ کدامین حریف به لبخند وُ حَظ بَست نشسته‌ای
عنصرِ بی‌رحم؛ تو از سلسله‌ی شیرین‌ترین لیلاها
از قبیله‌ی دخترانِ نافرمان
ای رها بر روی اسب‌هایِ وحشیِ دشت‌هایِ خیال
تیشه ای شکسته از برای تو در قلبِ سنگینیِ کوهِ سنگ
ای ژولیتِ بی حدوحصر؛ دزدمونایِ معصوم
ظریفِ مستمر؛ ویرانگرِ بی‌همتا
هوسِ بریدنِ سَرِ کدامین یحیی را در شهوتِ سلاخِ خود مخفی کرده‌ای!

شبیه به خودِ بشر است که چون شرارت بر پیکرِ صلح آتش می‌زند و دودِ کلانِ فسق و بیداد را در کتاب‌های تاریخ مختصر می‌نویسد وُ لاشه‌ی عدالت را در تابوتِ چوبی رها وَ در خاک دفن وُ قبلِ این‌ها گُل داخل گورِ نَمور پَرت می‌کند!
جایی که چوب‌ها می‌سوزند و زانو بر خاک می‌زنند؛ مانندِ شکوفه‌های بی‌مرزِ درختان که نوید می‌دهند آرام باش ای انسان، بانویِ سپید و منجمدِ زمستان، لُعبتِ بهارِ سبز را آبستن است وَ بهار در قاموسِ خود منطقِ اعتدال می‌داند.
گل‌هایِ سرخ که نمادِ جوان‌های پَرپَر شده‌اند را به خطوطِ مفهومِ رایحه می‌سپارد تا گُل به یاد داشته باشد هرجا هست درندگی، خشونت و بهره‌کشی هم هست! شبیه به کودکیِ ناب که چَکمه نبود پابرهنه گِلِ سَرد را به بزمِ احساس می‌بردیم. گناهِ گُل نبود ظریف بودن و حقِ گِل نیست لگدمال شدن. حکم ما نبود گُل را چیدن وُ گِل را خُرد شمردن. گِل‌ها خُرد نه؛ که انسان‌ها هستند وُ کوزه نشدند تا ما توانِ حرکت را با فیزیک بشناسیم وَ شاید تعریفِ گام برداشتن بیاموزیم!
سالومه فراموش کردنِ کلام‌هایِ عاری است که معضل، سقراطِ دوهزارسال مُرده می‌دانند وُ نه هم کیشانِ زنده‌ی مغزندار وَ دَد یا وُحوش می‌خوانند کُلِ آدمیتِ دوردست را. چشم‌پوشی از نژادپرستیِ متعفنی است که در مفهومِ وطن‌پرستی جا خوش کرده و تاریخ را صرفا از اینجا می‌بینند و نه آنجا! نادر را به فخر می‌برند وُ می‌بالند به ایشان که بعد از قتل‌عامِ مظلومان گفت آه این کوه نور است. افسوس که هيچگاه همان تاریخ را از پنجره‌ی نگاه یک جوانِ هندی ندیده‌اند! به کوروشِ تحریف شده در کتاب‌های بیرون زده از کانون فرهنگی اسلامی می‌بالند و غرب قبیح یا کوچک می‌دانند احتمالا، آن میان که تفهیمِ اصیلِ کوروش در جهانِ فلسفه توسط گِزِنفون، شاگردِ همان سقراطِ بَد در کوروش‌نامه نگاشته شده و فخری است از برای آموزش! سالومه حس شرمساری است که آنها دائم احترام به ما با حکمِ شناختن و ما همواره توهین به ایشان ازبرایِ نشناختن! حصول این‌که هیتلرها همچنان می‌تازند وُ لهستانِ بی‌دفاعی که تو باشی سالومه.
این رایحه چون بمبِ شیمیایی است که بر پیکرِ سوزانِ یک خاک برخورد می‌کند وُ کودکی یتیم، معصومانه به مادرِ جوانِ خود با خنده می‌گوید : مادر؟ بویِ تند در فضا پیچیده وَ مادر از فرای لبخندِ سادگیِ آن کودک به اشک می‌رسد وُ تنفس سنگین سنگین سنگین‌تر؛ دَم بدون بازدم! رفت و برنَگشت های مرثیه خوان. نخل های گریان...
سالومه ترجمانِ معرکه و مَصاف است. شبیه به دل آشوب‌های مضطرب از برای شنیدنِ یک خبرِ نامعلوم؛ یا همان خدای شکنجه‌گرِ نیچه! گزَکِ عارضه است بر قلبِ حادثه‌های پیش‌آمده در خواب. سَرِ بریده شده‌ی یحیی مُعمدان است در سینیِ هوسِ هِرود. تراژدیِ سوزِ اسکار وایلد. نقاشیِ رخسارِ آشوب است با دستانِ الهام و عاصیِ گوستاو دوره!

رایحه ای با جزئیات حیوانی وُ به دقت اسپایسی که چوب می‌شناسد وَ صمغ وُ خاک به خود دیده وَ برای فرار از این خشونت وُ بوسیدنِ لبِ توازن به زیبایی گل‌های سرخ و سفید در قلب خود پنهان کرده. رخدادی که ما بین حس‌های حیوانی خود خیالی چرم گون به شایدها دارد و دودی رقیق بر تاملِ فهم! بر بالینِ احساس مرکبات می‌شناسد که بالای این درختِ باشکوه هستند و بر زمین میوفتند و یادآورند که ثمره‌ی بسیاری از درختان به گُل‌ها رسیدند؛ لاله شدند وُ گِل! سرخ و محزون رخدادی است که جوان بِرَود و به جای او لاله به دستان مادرش بدهند!
سالومه آن بالاپوشِ مرغوب است که به وقتِ پاییزهای نارنجی و بارانی خود را در آن مخفی می‌کنیم و با استشمامِ بوی چوبِ سوخته ای می‌ایستیم به یاد روزگارانی که از مادورند وُ رفتند آن‌ها که می‌گفتند می‌مانند وُ تو لبخند می‌زنی به قامتِ خاطره و آرام زیر لب می‌گویی سلام ای گذشته‌.

مرسی لیز مورز عزیز. مرسی هنر. همچنان جنون جاری است وَ ما شوریده ی این جریان. آفاقِ باشکوه و آبیِ لیز را در توباکو رز، دِرای'اَد وَ اِنیوبِس بیشتر مکاشفه کنید...

سالومه همان است که محمدعلی موحد در تفسیرِ شعور شمس نوشت.
خَمی از شرابِ رَبانی!

انبوه نتهای انیمالیک که حضور هرکدام بتنهایی در عطری میتونن خاصیت انیمالیک و ادرارمانند عطر رو اشکار کنن،درین اثر وجود دارن.
مثل کاستوریوم،هیراکس،استیراکس و فلورایی مثل یاس، بهار نارنج شمعدانی،که باعث تشدید هرچه بیشتر این فضا میشن.
وضمن اینکه حضور هرکدوم ازینها پخش عطر رو چندبرابر میکنن.
نتهای فلورال و رزگون با اولین اسپری فضای عطرو بسمت اماکن مذهبی میبرن،بلافاصله نتهای انیمالیک وارد مشن و افسار رو در دست میگیرن.بوی ادرارمانند اونم از نوع داغ و بخارداری که ازش گرفتم خیلی برام جالب و نواورانه بود.
نقش اساسی زیره رو هم نمیشه نادیده گرفت که با بوی عرق مانندش عمق عطر رو زیاد میکنه.
اگر بخام مشابهی براش معرفی کنم بنظرم ایگل از رنس بهش نزدیکه ولی من ایگل رو بهش ترجیح میدم به این خاطر که وجود رز و یاس قوی و ترکیبش با وجه انیمالیک،در سالومه منو یاد اماکنی میندازه که واسه جلوگیری از بوی بد پا(وجه انیمالیک) اصطلاحا از عطر مشهدی استفاده میکنن.البته این توهین به اینجور اماکن مقدس نیست،و یجور تصویرسازی واسه فضای کلی عطر هست.
با تشکر از دوستان عطرافشانی ام❤

سالومه, آه ای سالومه

ما نمی دانستیم که در دفتر کلاسی عطر افشان مبصری وجود دارد که هر روز حاضر غایبمان می کند.

آه ای سالومه!ما فکر می کردیم که در این جهنم بزرگان کودک مانده هنوز هستند کسانی که بفهمند عطر افشان فضایی برای تفنن است و مردمان خسته از برای خستگی به در کردن, بدان وارد می شوند. حال برخی ممکن است وقت و انرژی صحبت کردن و نظر دادن داشته باشند برخی خیر.
همه خاک صحنه نخورده اند تا بتوانند فیلم و تئاتر بر روی صحنه ببرند.

آه ای سالومه,
تو خود می دانی که به تازگی عطرهای زیادی بوییده ام ولیکن بسیار خسته تر از آنم که بخواهم قلم به دست بگیرم و بر روی صفحات اثری برجای بگذارم و دیگران را در این حظ بسیط سهیم نمایم.

آه ای سالومه! تو خود میدانی که شیفته وطنم هستم نه از رو ی تعصب که از کد یمین و عرق جبین و تورق کتابهای قطور بدان بینشی رسیده ام که تن رنجور و خسته خویش را قربانی راهش نمایم.

آه ای سالومه! تو خود می دانی که رایحه تو برای این سرباز کوچک وطن همچون پر آن ققنوسی است که استاد اسلامی ندوشن سرزمین برگزیده پروردگار را بدان تشبیه کردند:

"در افسانه ها آمده است که ققنوس مرغی است خوش رنگ و آواز, که منقار او سیصد سوراخ دارد و بر کوه بلندی در مقابل باد نشیند,صداهای عجیب از منقار او برآید. گفته اند که هزار سال عمر کند و چون سال هزارم به سر آیدو عمرش به آخر رسد, هیزم فراوانی گرد آورد و بر بالای آن نشیمن گیرد و سرودن آغاز کند و مست گردد و بال بر هم زند, بدان گونه که آتشی از بال او بجهد و در هیزم افتد و او در آتش خود بسوزد و از خاکسترش تخمی پدید آید که از آن ققنوسی دیگر زاده شود. گفته اند که او را جفت نیست و موسیقی را از آواز او دریافته اند.
بین افسانه ققنوس و سر گذشت ایران تشابهی می توان دید. ایران نیز چون آن مرغ شگفت بی همتا, بارها در آتش خود سوخته است و باز از خاکستر خویش زاییده شده.
در این سالها, من همواره این احساس را داشته ام که ایران بار دیگر یکی از دورانهای(زایندگی در مرگ)را می گذراند و در میان در می شکفد.



سالومه ای سالومه , ای رایحه ققنوس افسانه ای !در فضا بپیچ و در ذهنها طنین انداز شو فرزندان ایران نمرده اند که شیفتگان تک بعدی فضای منالکولی بتوانند شک در دل دیگر فرزندان بیندازند.


سالومه در گوشها زمزمه کن:

" من در قعر ضمیر خود احساسی دارم
چون گواهی گوارا و مبهمی
که گاه به گاه بر دل می گذرد
و آن این است که
رسالت ایران به پایان نرسیده است
و شکوه و خرمی او به او باز خواهد گشت.
من یقین دارم که ایران می تواند قد راست کند,
کشوری نام آور و زیبا و سعادتمند گردد
و آن گونه که در خور تمدن و فرهنگ و سالخوردگی اوست,
نکته های بسیاری به جهان بیاموزد.
این ادعا بی شک کسانی را
به لبخند خواهد آورد,
گروهی هستند که اعتقاد به ایران رااعتقادی ساده لوحانه می پندارند,
لیکن آنان که ایران را می شناسند
هیچ گاه از او امید بر نخواهند داشت.

استاد اسلامی ندوشن- کتاب ایران را از یاد نبریم

سالومه آه ای سالومه، ای رایحه سربازان کشته شده در راه وطن! نجوا کنان بخوان

امیدوار بمانیم و صبور باشیم.

ایران همواره استوارتر و ریشه دارتر از آن بوده است که به نژاد یا مسلک سلطان یا خان یا فاتحی اعتنا کند. قلمرو ایران قلمرو فرهنگی بوده و تمدن و زبان, مرزهای او را مشخص می داشته اند. تاریخ جاودانی هر ملتی تاریخ و تمدن و فکر اوست, ما بقی وقایع گذارنده ای هستند که ارزش آنها سنجیده نمی شود مگر در کمکی که به بهبود زندگی و تامین رفاه مردم زمان خود کرده اند. تاریخ واقعی, تاریخ سیر بشریت به سوی ارتقاست.
از این رو, ما چون به گذشته خود نگاه می کنیم چندان بدان کاری نداریم که در فلان عهد چه کسی بر ایران فرمان می رانده یا مرزبانان ایران در کدام خطه پاسداری می کرده اند.سیر معنوی قوم ایرانی و جنبش ها و کوشش های او برای ما مهم است. ما دوران اعتلای ایران را دورانی می دانیم که تمدن و فرهنگ به شکفتگی گراییده و دوران انحطاط او را دورانی می دانیم که تمدن و فرهنگ دستخوش رکود و فساد گردیده.
ما فرزندان کنونی ایران این موهبت را یافته ایم که در یکی از دوران های رستاخیز این کشور زندگی کنیم. این امر هم موهبتی است و هم مسئولیتی گران بر شانه ما می نهد. نخستین نشانه توجه به این مسئولیت آن است که امیدوار بمانیم و صبور باشیم.
این گفته تولستوی را از یاد نبریم:
نیرویی برتر از نیروی این دو جنگاور نیست,
یکی زمان و دیگری شکیبایی.

استاد اسلامی ندوشن
از کتاب ایران را از یاد نبریم و به دنبال سایه همای


در آخر سالومه جان از اون دوستی که یاد آوری کردن اینجا چی نوشته شده تشکر کن از طرف من, چون برخی نظرات رو سرسری می خوندم و پسند می کردم و الان فهمیدم وسطا هم یه چیزایی می نویسن که ساده لوحان فضای ساتیمانتال رو هم به رقص و خنده و تعجب میاره. "پس حتی الکی هم چیزی رو پسند کنم"

بوییدن عطر سالومه مثل باز کردن مقبره توت انخ آمون هست .تابوتی پرزرق و برق و زیبا اما درونی پوسیده و به فنا رفته ...
سالومه وقتی در سال ۲۰۱۵ عرضه شد . مثل بردن لاتاری برای طرفداران روایح کلاسیک خوشحال کننده بود .
فضایی بشدت کلاسیک و کهنه اما با متریالی نو
ولوله ای افسار گسیخته از آکورد جانوری که کنترل نشده و رفته رو بستری از فضای خشک اسپایسی و خزه ای ...
ژانر بویایی که ده ها بود به فراموشی سپرده شده بود .
من هر وقت این عطرو تست میکنم بیاد فضای چرب و چرمی و سنگین انیمالیک بندیت از رابرت پیگه . یا سندل وود سنگینه باس نامبر وان و یا فضای سنگین و چغر اوکموس و سیویت نویینگ استی لودر ...
هرچه هست سالومه نوآوری نداره ولی مثل خواندن ورد دعایی بعد از سالها زنده شد اونم با متریالی نو .
عطری زیبا و بینهایت باکیفیت تو کلاس بویایی شیپغ آکورد فلورال هم نمیتونه عربده های حس انیمالیک و جنگلی اوکموس رو کنترل کنه .
عطری که به هیچ کس پیشنهاد نمیدم
ولی اگر طرفدار سبک عطرهای کلاسیک و انیمالیک و پرمایه هستید شدیدا پیشنهاد میدم تا حسابی غافلگیر جادوی درون سالومه بشید
و خودتون رو تو دهه 50-60 میلادی متصور بشید ...
⁝

این عطر بوی کشک مانند و پوست مانند میده؟

"به نام دهنده بی منت"

از خدایت عشق گرفتی اما خودش را عاشق کردی ، فرزندت را عاشق کردی ، بشر را عاشق کردی .
از او بندگی را یاد گرفتی اما خدایی کردی . خدایی برای فرزندت . برای روحش ، برای جسمش ، برای دنیایش.
ان چنان به فرزندت عشق واقعی را نشان دادی که دیگر حتی سالومه و هرا و کوپیدو و.. هم نمیتواند قلب فرزندت را بلرزاند. دیدن عشق بی منت ؟ هرگز... فکرش را هم نکن ...
دل شادت او را از خود بی خود میکند و اشک هایت جهنمش را سوزان تر .
امان از شبی که گونه ات خیس باشد . از ریشه میسوزاند بانی اش را ، مگر انکه خودت نخواهی !
و چه بسا شبی که لبخند بر صورت پاک و مهربانت باشد ، تا صبح بر بندگانت نعمت میفرستد.
خدایت همیشه بیدار است ، اما آن شب هایی که تا صبح بالای سر فرزند مریضت بیدار بودی تا تبش پایین بیاید و آرام آرام اشک بر گونه هایت جاری میشد ، خدایت از همیشه بیدارتر بود . با دست هایش اشک های روی گونه ات را پاک میکرد و فرشتگانش بر چشمانت بوسه میزدند .

خدایت دهنده بی منت است ، خودت نیز همینطور . برای همه ثابت شده است .

" به نام دهنده بی منت ، به نام فرشته زندگی ، به نام مادر "

ترا افریدم و درعجب ماندم از انچه خلق کردم . شبیه به خودم افریدم . نشانی از خودم را به تو دادم . به من عشق دادی . من هم به تو عشق خواهم داد . خوب میشناسمت ، بازهم برای خودت هیچ نمیخواهی . باشد . دستور ده تا فرزندت را به عرش برسانم . اما وای به روزی که دلت را بسوزاند . خودخواه میشوم و او را نابود میکنم . دست خودم نیست . اخر دیدن عشقت به فرزندت مرا عاشق کرده است . مگر میتوان چنین عشقی را دید و دلش را سوزاند؟ ... باشد ، اگر بازهم خودت نخواهی چنین نشود ، نمیشود . میدانم که حتی با دل شکسته نیز بد فرزندت را نمیخواهی...

چند کلام دارم ...

سالومه ، سالومه دوست داشتنی ، چرا ناراحتی؟ چرا همیشه صورت اغواگرت در انتهایش غمی دیده میشود؟ میدانم . سرانجام و مقصود افرینشت نمایش عشق بود . تمام تلاشت را کردی و با اغواگری و عاشقی کردن هایت فقط توانستی درصد کمی از قلب یک مرد را فرا بگیری . تمام خواسته ات نمایش کامل و چشیدن عشق است . عشقی که من در گل وجودت نهانیده ام . میخواهی عاشقترین باشی اما هنوز نتوانستی . خوب میدانم هرچقدر هم تلاش کرده ای که عشقی بی منت را به نمایش بگذاری اما ته دلت انتظاراتی داشتی و منتظر پاسخ بودی . سالومه قشنگم ، فرشته زیبای من ، جواب خواسته ات تنها یک چیز است . " مادر " شو ... مادر شو تا طعم عشق واقعی را بچشی . مادر شو تا زیباترین بوی دنیا را از گردن نوزادت استشمام کنی . مادر شو تا تمام دنیا عشقت را ببینند . مادر شو تا عاشقت شوم...

آنوبیس ، مغرور من . تو چرا ناراحتی ؟ با اینهمه غرور و قدرت و ابهتی که بهت داده ام بازهم در گوشه قلبت ناراحتی ای عمیق موج میزند . میدانم . میدانم دردت چیست . نگران نباش . هیچوقت قرار نیست جان یک مادر را بگیری . هیچکس نمیگیرد . من نمیگذارم . هیچوقت یک عاشق واقعی را از فرزندانش نخواهم گرفت . آنها همیشه باهم هستند . قلب و روح یک فرزند از عشق خالص مادرش پر شده است و آن دو روحشان بهم پیوند خورده است . تا ابد کنار همند و همدیگر را حس میکنند و عشق میگیرند . حال چه جسم فرزند پیش مادرش نباشد چه جسم مادر پیش فرزندش . نگران نباش . من هوایشان دارم . هوای معشوقم را . تو در این زمینه مرخصی انوبیس مغرور من .
-------------------------------------------------------------------------
"
با خوشحالی فریاد زد . دنیای او تاریک تاریک بود و هیچ نوری نبود . هیچ چیز را نمیتوانست ببیند . اما فریاد زد " دیدم ، نوری در قلبم دیدم " از او پرسیدم منبع نور را و گفت " لبخند عاشقانه مادرم را دیدم بعد از تولدم در آغوشش هنگامی که برای اولین بار چشمانم را گشودم "
"
--------------------------------------------------------
روز مادر تلنگریست تا بیشتر به پیوند روحمان با خدای عاشقمان توجه کنیم و از او عشق بگیریم . از مادر .

*** مادر ها و مادران آینده ، خانم ها ، تبریک قلبی مرا پذیرا باشید . عمیقا خوش بحالتان . " آن کس که ترا افرید ، زیباترین چهره هستی اش را در آینه به تو نشان داد . پس برایش لبخند بزن در این روز ".
اما نیز خوشبحال ما مرد ها ، از بچگی عشق واقعی را لمس کرده ایم و اگر عمری باقی ماند و معشوقتان خواست (خدای ما و شما ) ، هنگام پدر شدن نیز عشق واقعی را از نزدیک تماشا خواهیم کرد . آن هم عشق به یک بخشی از وجودمان ، فرزند از سوی معشوق خدای خالق عشق ، یعنی مادر آن فرزند .

----------------------------------------------------

• تمامی نمادها ، نمادهاییست که در تمامی ریویو کارهای بانو لیزمور دوست داشتنی استفاده کرده ام . دوستان همراهم به خوبی میشناسند . اگر معرفی ای از آن نماد ها در این سایت جا مانده است ، باشد طلبتان که به زودی خواهم گذاشت .
• این نوشته ، ریویوی این عطر نیست و در بامداد جمعه حوالی 5 صبح، برای تمامی مادران نوشته شده است . ریویوی این دوست داشتنی را نیز به زودی برایتان خواهم گذاشت .