با ناسزا یا بی ناسزا ؟

ضمن احترام و سلام. 

من اصولا کلکوسیونر نیستم. من مصرف کننده ام. 

مقایسه ی ساید بای ساید این دو در کنار یکدیگر لازم بود. 

- خلاصه اش کن چون عجله داریم :

پاسخ: تفاوتی ندارند .

- چه بچکدهایی را مقایسه کردی : 

T601 برای نسخه ۵۰ سی سی حاوی الفاظ رکیک. خرید از خارج از ایران.

T7ML-01 : برای نسخه ۱۰۰ سی سی فاقد کلمات رکیک. خرید از عطرافشان .

- هیچ تقاوتی نداشتند؟

پرفورمنس نسخه غیر رکیک  روی پوست ده درصد بهتر بود. پرفورمنس نسخه ی رکیک تا ده درصد روی لباس بهتر بود.

- از کجا میدانی خطای بویایی و سوگرایی نیست: 

خودم قضاوت نکردم. از سه فرد غیرسیگاری  ،که یکی شان هیچ از عطر نمیدانست ،  یکی شان دوست عطردوستی بود که تابحال این کار را تست نکرده بود و  یک دوست که خودش این کار را دارد پرسیدم

 - هر سه رای شان یکی بود: بله.

-در جزئیات رایحه تفاوتی داشتند ؟

پاسخ:  من تفاوتی ندیدم . اما یکی از دوستان من اصرار داشت که نسخه ی فاقد ناسزا کمی و فقط کمی تلخ تر است. من اما متوجه نشدم. 

- خودت چطور : من تفاوتی ندیدم هر چند ابتدا اشتباها فکر کردم نسخه حاوی الفاظ رکیک پرفورمنس بهتری دارد. ولی اشتباه میکردم. 

- ایکاروس ! چرا باید فبیولس را بخری ؟ آن هم هر دو را ؟ برای مصرف شخصی ؟ چون این تئوری وجود دارد که کاراکتری که فبیولس را بر تن میگیرد ، زخم ها یا کمبودهای عدم موفقیت را میخواهد مخفی کند و از طریق آن باصله ای را با دیگران حفظ کند و این فاصله همان چیزیست که "ایجاد حسرت در دیگران از مشاهده ی ما" نامگذاری میشود. 

- محیط های کاری من متنوع اند و اینکه من مصرف کننده ام. مطابق آنچه قرار است رخ دهد ، جزئیات را میچینم. من حتما زخم ها ، ترک ها ، نواقص و خلاهایی دارم. نمیدانم چند درصدشان را میشناسم‌ . اما  اگر قرار است تو بعنوان یک پکیج  تحت قضاوت قرار بگیرد ، این اتفاق بالاخره توسط دیگران رخ میدهد. 

- واضح بگو: 

ما در کمتر از ۰.۱ دهم ثانیه در ذهن ناظرین قضاوت میشویم‌. بله. سیما، پوشش و ویژگی های ادراکی-تصویری ما بسیار سریع از طریق پیکسلهای میدان بینایی ناظر وارد ویزواال کورتکس لوپ اکسیپیتال میشود و بعد برای قضاوت و تفسیر به بخش های بالایی-جلویی و یا طرفی مغز میروند. 

- منظورت این است ما باید برداشت دیگران از خودمان را با کمک تغییراتی از قبل ، ویرایش و ارتقا دهیم؟ این از منظر اخلاقی چگونه تفسیر میشود؟ از منظر روانشناختی چطور ؟ به طور کلی آیا فعلی صادقانه است؟

صلاحیت پاسخ به آن را ندارم. ما گره های اخلاقی و قوانین قضاوت را در موقعیت های اجتماعی تعیین کرده ایم و مرتبا تغییر میدهیم. ممکن است از یک نگاه این را به مخفی کردن و اعتناد بنفس نداشتن تفسیر کنند. اما آیا نمیتوان آن را آگاهی از قواعد دانست ؟ من ویتامین سی میخورم چون به سلامتی ام کمک میکند و آیا این سلامت به نظر رسیدن برای اغوای دیگران است؟ 

- مثال مع الفارغ نیست؟ 

نیست. بهبود ویژگیهای بصری/بویایی فردی ، ارائه ی تمایلات درونی فرد و نحوه ی پرزنت خودش به جهان است. اما اصرار نمیکنم. کماکان هر دو تفسیر دستشان از استدلال و منطق پر است. به بیان بهتر : ما با این تغیبرات لزومن قرار نیست بگوییم چه کسی هستیم. گاهی به این معناست که چه دوست داشته ایم باسیم. از روی این میتوان سر نخ هایی برای شناخت افراد بیرون کشید.

- آیا جایگزینی نبود که فبیولس را انتخاب نکنی ؟ 

برای یک سلسله قرارهای پرتکرار کاری با یک تیم مشخص که رو به روی تو قرار است سه بار در هفته بنشینند  ، عطر امضا لازم است . نظر من اینست که ذهن ناظرین و مخاطبین را سریعا به یک ثبات باید رساند . تسریع ثبات ِ تحلیل ، در ذهن دیگران، بخشی  از مسیر ِ اعتماد کردن ذهن آنها به شماست. 

- خب چرا فبیولس : 

از منظر بصری/ یویایی ، با یک کت و شلوار دبل برست مشکی و پیراهن سفید ، که قرار است سه بار در هفته روی خط به خط یک سری جزئیات کوتاه بیایی و عقب بگیری ، و  تو اما قرار است کوتاه نیایی  باید از همین خانه ی عطر انتخاب کرد. Ver d'encens که صورت سنگی ِ آرامِ و متین ِ مجموعه ی من است را با خودم نیاورده ام. یا از استفان هامبرت کمک بگیری یا نهایتن سراغ کلایو کریستین بروی. فبیولس یک اغوای با ظرافتی در عین بی اعتنایی به فرد مقابل نشان میدهد.

- اگر  بنای این گفتگو بر مقاومت و مرز کشی نبود چطور؟ مثلا بر مصامحه و توافق بود؟ 

در این فصل از سال: ۱۹۵۷ شنل . اگر میخواستم چک سفید امضای کسی باشم. اگر میخواستم بگویم من برهنه و شفافم. 

- اگر بنای گفتگوی کاری ات بر رقابتی  بیشتر بود چطور ؟ مثلا بیش از سهمت بخواهی؟

قاعدتن موضوعات گفتگوی من یا مخاطبین گفتگوی من حل مسائل کلان جهانی نیست. گبتگوی یک فرد احتمالا دانشگاهی با یک سری بیزینس من است. اگر اینگونه بود بی هیچ تردیدی : دلانویی ۱ از روژا داو. حد اشرافی ِ روایح تا به این لحظه اینجاست. من رو به روی تو مینشینم و بلند فریاد میزنم : من بزرگتر از قدرت خرید تو هستم. 

- اگر تو نیز بیزینس من بودی چطور ؟ 

هنه ی ما در نهایت داریم دارایی معنوی ، علمی ، عاطفی و زمان خود را میفروشیم. اما اگر من بیزینس من بودم: حیله یا سیاست یا راز یک بیزینس این است که مخاطبت قبل از تو فکر کند با پیشنهادی که تو  که ارائه داده ای،  اوست که سود بیشتری میکند. به این در علم اقتصاد foreValue میگویند. رضایت ِ توام با اعتماد. احتمالا از کرید : اسپایس اند وود؟ یا cas از ترنزی ؟ اگر بیزینس ، بازاری و فله ای و تانکری باشد : تاکسیدو یا اومبره نوماد ؟ 

- تاپیک پر حاشیه ای ست. چرا مطرحش کردی ؟

که خیلی راحت بگویم من مصرف کننده ام. و انتخاب و خریدم بر اساس تعاریف شخصی یا حتی مقبولیت شخصی ام نیست لزومن. ویژگی های خودم را باید پذیرفته باشم، گره های کور پرزنت خودم را پیدا کرده باشم و بر اساس نتیجه ی مطلوبم انتخاب کنم. وقتی قواعد بازی اینگونه است : بد زیستن، تاوان ِ نشناختن ِ قواعد است. یا باید کناره گیری کرد از اجتماع یا در اجتماع قواعد را بلد بود. 

- اخلاق و عزت نفس انسان چه میشود: 

از نظرم این را باید هر کس برای خودش تعریف کند. دوستان من به این پرسش پاسخ خواهند داد: تا کجا ما میتوانیم با تغییراتی در جزئیات خود که ختم میشود به تغییراتی در ادراک و تحلیل دیگران از ما، اجازه ی دست بردن داریم؟ از اساس آیا وانمود کردن به کاراکتری بهتر ، گزاره ای ضد اخلاقی و غیر اخلاق مند است؟ آیا مرز دارد؟